چرا هر کاري را با «بسم الله الرحمن الرحيم» شروع مي کنيم؟

ذكر و ياد از خداي رحمان در هر كاري، توجه به اين امر مهم است كه همه چيز تحت يد قدرت لايزال الهي است. هيچ ذره‎اي در اين ميانه (بين مبدأ و معاد) توانايي و قدرتي بر انجام كاري را ندارد، مگر به فيض و عنايت حضرت دوست. علت ذكر و يادآوري از خداي رحيم، اين است كه انسان در امورات روزمرة خويش دچار نسيان و فراموشي شده و در حساب و كتاب‎هاي مادي غرق در غفلت مي‎شود، براي خروج از فراموشي و غفلت، نفس خويشتن را با ياد خدا هوشيار كرده و سعي در بيداري آن، هنگام انجام كارهاي خويش دارد. چرا كه «هركاري با ياد خدا نباشد، به اتمام نمي‎رسد» حتي نوشتن يك بيت شعر. در هنگام قرآن خواندن و قرائت هر سوره‎اي، بايد با «بسم الله الرّحمن الرّّحيم» شروع كنيم لذا اين ذكر بسم الله مخصوص حالت نماز هم نيست. امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: «بسم الله، تاج سوره‎هاست» و نشانة ايمان و رحمت است و در اول سورة برائت «بسم الله» نيامده، چون برائت و بيزاري از كفّار،‌ نبايد همراه با رحمت باشد. و در نماز ما بايد يك حمد و يك سوره از قرآن را بخوانيم و هر روز چند بار رو به قبله الهي آوريم و همچون يك آهن ربا در ميدان مغناطيسي، مولكولهاي جاذبه و دافعه‎اي خويش را سمت و سو دهيم و عليرغم اينكه نماز را به ياد خدا برپا مي‎كنيم، باز هم براي هوشياري نفس خويش سورة حمد را با بسم الله شروع مي‎كنيم كه در هرلحظه و هر كاري كه انجام مي‎دهيم به ياد حضرت دوست باشيم. «در كتاب توحيد روايت شده كه از حضرت رضا ـ عليه السّلام ـ از تفسير «بسم الله» سؤال شد، ‌حضرت فرمود: معناي سخن كسي كه مي‎گويد «بسم الله» يعني خود را به نشانه و علامتي از نشانه‎هاي خداوند كه عبادت او باشد علامت‎گذاري نمودم» آن كس كه نفسش را به نشانه‎هاي بندگي كه همان جهات فقر وغنا باشد، علامت بزند در حقيقت به آنچه كه از تأثير ربوبيت اراده نموده، دست يافته است و كسي كه خود را با نشانه‎هاي نفساني خود علامت بزند يعني براي خود، حول و قوه و قدرتي قائل باشد و ببيند، خود حجاب خود گشته، و نفس او حجاب بين او و پروردگارش شده است...» انسان به خاطر به وديعه نهاده شدن اراده در وجود او و داشتن قدرت بر انجام يكسري اعمال، ممكن است دچار غرور و خود بزرگ بيني شود، مثل اينكه بخاطر فلان توانايي‎ام توانستم موفق شوم يا من اين كار را انجام داده‎ام، بدون اينكه در نظر بياورد كه ما از خود هيچ قدرت و توانايي نداريم، هر چه هست در ساية توجه و عنايت حضرت حق است به ما، و آن توانايي را بدون ارادة‌الهي كه در طول ارادة ماست، نخواهيم داشت. چرا كه اگر لحظه‎اي عنايت و توجه خويش را از ما و جهان پيرامون ما بردارند، چيزي باقي نخواهد ماند. و ما براي اينكه به اين جنبه از احتياج و نيازمندي خود به خداوند اشاره كرده باشيم و از ياد نبريم كه آفريده خداوند كريم هستيم هر كاري را با بسم الله شروع مي‎كنيم. حتي در نماز هنگام شروع سوره‎هايي كه مي‎خوانيم. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه