شیعیان می‌گویند: ائمه آن چه را که شده و آن چه را که می‌شود می‌دانند و هیچ چیزی بر آنها پنهان نمی‌ماند، و علی بن ابی طالب (رض) دروازه علم است؛ پس چگونه علی (ع) حکم مذی را نمی‌داند و کسی را نزد پیامبر (ص) می‌فرستد تا احکام متعلق به مذی را به او بیاموزد؟!

در ضرورت علم امام هیچ اختلافی بین مسلمانان وجود ندارد. در کمیت و کیفیت این علم، مسلمانان با هم اختلاف دارند. حداقل علمی که شیعه امامیه برای امام لازم می­داند، این است که امام باید تمام علومی را که برای امامت و سعادت و هدایت بشر لازم است، دارا باشد. هم چنین امام باید از سایر افراد زمان خود اعلم باشد. شیعه به علم ذاتی امام قائل نیست؛ بلکه معتقد است علم امام از راه پیامبر اکرم و یا طرق دیگر به دست می­آید؛ از این رو پرسش امام از پیامبر اکرم (ص) هیچ منافاتی با علم فراگیر امام ندارد. در این جا احتمال دیگری نیز وجود دارد و آن این که: امام (ع) تلاش می کرد تا به مردم بیاموزد که در زمان پیامبر(ص) جهت حفظ قداست و جایگاه و مرجعیت علمی آن حضرت باید به او مراجعه نمود نه دیگران. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه