زنى به واسطه بیمارى روزه نگرفته و تا ماه رمضان بعد قضاى روزه ها را هم نگرفته، یا عصیاناً روزه خود را خورده و تمکّن بر کفّاره هم ندارد، مگر این که مهریّه اش را از شوهرش بگیرد. آیا واجب است از مهریّه به اندازه کفّاره از شوهر خود گرفته و کفّاره ش را بپردازد؟
در صورتى که عذر او تا ماه رمضان سال بعد ادامه داشته قضاى آن روزه ها واجب نیست، ولى براى هر روز باید یک فقیر را سیر کند. و اگر عذرش برطرف شده و عمداً قضاى آن را بجا نیاورده علاوه بر کفّاره مذکور باید قضاى روزه ها را نیز بجا آورد و چنانچه اکنون قادر بر کفّاره نیست هر زمان قدرت پیدا کرد بجا آورد و در صورتى که گرفتن چیزى از مهریّه از شوهر براى اداى کفاره خلاف عرف و موجب دردسرهایى است لازم نیست. منبع: استفتائات جدید (ج 4)، آیت الله العظمی مکارم، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، 1393.