در اينكه امام زمان(علیه السلام) براي شيعيان و دوستانشان پدري مهربان و دلسوز هستند و هيچ گاه آنها را فراموش نمي‌كنند و چيزي از اعمال ما از آن حضرت پوشيده نيست جاي بحثي نيست. حضرت دو توقيع براي شيخ مفيد صادر فرموده اند. در توقيع اول حضرت به شيعيان خود اين بشارت را مي‌دهند كه:« ما در رسيدگي و سرپرستي شما كوتاهي و اهمال نكرده و ياد شما را از خاطر نبرده‌ايم. كه اگر جز اين بود، دشواري‌ها و مصيبت‌ها به شما فرود مي‌آمد و دشمنان شما را ريشه كن مي‌نمودند؛ انا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم. ولولا ذلك لنزل بكم اللاواء و اصطلمكم ادعداء»(بحار الانوار، 53، ص175).لذا آن حضرت چون پدري مهربان كه همواره مراقب فرزندان خويش است و رفتار فرزند از ديد پدر مخفي نيست، و گرفتاري‌هاي فرزند، پدر را نگران مي‌كند، مراقب شيعيان و مواليان خود هستند. شيعيان در زمان غيبت حضرت همواره تحت اشراف و توجه حضرت هستند، و همين توجه آن بزرگوار باعث حفظ شيعه شده است، گرچه ما شيعيان از اين نعمت عظمي كه سبب بقاء ماست غافليم.در زمان ظهور نيز اين مراقبت و ياري به صورت تمام و كمال خواهد بود. روابط حضرت با شيعيان همچون اجداد طاهرينش دوستانه و صميمي است، و هر كس عرض حاجت يا نياز داشته باشد و بخواهد حضور آن حضرت برسد، مي‌تواند خدمت حضرت شرفياب شود و از الطاف او بهره‌مند گردد. البته چون در روايات در اين زمينه مطلب خاصي وارد نشده است نمي‌توان سخن قطعي و خاصي مطرح كرد. ولي ما بر اساس سيره پيامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بيت(علیهم السلام) و سخنان آن بزرگواران در مورد مباحث حكومت و روابط حاكم و مردم و با توجه به عنايت آنان به روابط برادرانه بين مردم و كمك به يكديگر برداشت مي‌كنيم كه ارتباط مردم با امام صميمي و آميخته با محبت و دوستي است.