از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله روایت شده است که فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ إبراهیمَ وَالحِجرِ اعطِیَ مِنَ‌الأجرِ عَشرُ حَسَناتٍ بِعَدَدِ مَن عَبَدَ الأصنامَ وَبِعَدَدِ مَن لَم یَعبُدها؛ کسی که سوره ابراهیم و حِجر را بخواند، خداوند به تعداد هر یک از کسانی که بت می‌پرستیدند و آنها که بت نمی‌پرستیدند، ده حسنه به او می‌دهد».(1) پاداش‌هایی که درباره تلاوت سوره‌های قرآن وارد شده، پاداشی است در برابر خواندن توأم با اندیشه و سپس عمل باشد و چون در سوره‌های ابراهیم و حِجر بحث از توحید و شرک و شاخه‌ها و فروع آن به میان آمده، مسلّماً توجّه و عمل به محتوای آنها چنان فضیلتی را نیز در بر خواهد داشت، یعنی آدمی را به رنگ خود درمی‌آورَد و شایسته چنان مقام و پاداشی می‌کند. پی‌نوشت: 1- مجمع‌البیان، در آغاز این سوره منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.