صرف نظر از این که چگونه این دوستی و محبت به وجود آمده و چرا شکل گرفته که نقش زیادی در پاسخ به این سؤال دارد و در جای خود باید به طور مفصل و مشروح به آن پرداخت، انگیزه اظهار و بروز این محبت به طرف مقابل از اهمیت زیادی برخوردار است و چگونگی پاسخ را معین می کند و شاید بتوان گفت اهمیت، هدف و انگیزه اظهار محبت باطنی از اهمیت چگونگی شکل گیری محبت قلبی بیشتر است . در هر صورت سوال شما آن است که محبت قلبی بوجود آمده را چگونه می توان به دیگری تفهیم کرد و آیا اصولا صحیح و معقول و پسندیده است دوستی باطنی خود را به طرف مقابل (که از جنس مخالف است) تفهیم کنیم و آیا پی آمدها و عوارضی به دنبال نخواهد داشت؟ به هر حال دو انگیزه یا هدف برای چنین اظهار محبتی می توان تصور کرد:1. اظهار محبت قلبی به طرف مقابل به منظور ایجاد روابط دوستانه و صمیمانه و استمرار آن برای مدت زمانی خاص در جهت پاسخ به احساس نیاز روانی خود (یعنی نیاز به محبت ورزیدن و مورد محبت واقع شدن).2. اظهار محبت قلبی به طرف مقابل به منظور آشنایی با یکدیگر و فراهم کردن مقدمات ازدواج. گفتنی است یک ازدواج موفق دائر مدار یک سلسله معیارهای اصلی و فرعی و همچنین یک سلسله آگاهی ها قبل و بعد از ازدواج می باشد. اگر انسان بر اساس آگاهی های صحیح آن معیارها را در فردی احراز کرد آنگاه باید اقدام به خواستگاری کند و مراحل بعدی را به تدریج انجام دهد تا ازدواج محقق شود. معمولا یکی از مشکلات انتخاب آگاهانه عشق و علاقه زود هنگام است. چه اینکه علاقه و عشق مفرط موجب می شود انسان نتواند بر اساس آگاهی به معیارهای صحیح همسر خود را انتخاب کند. البته خود علاقه یکی از چیزهائی است که برای اقدام اولیه لازم است والا هیچگاه انگیزه ای ایجاد نمی شود و اقدامی هم صورت نمی گیرد اما این علاقه نباید در حدی باشد که موجب نادیده گرفتن معیارهای مهم انتخاب همسر شود. حال باید دید این علاقه شما نسبت به آن فرد چه نوع علاقه ای است. آیا از نوع اول است یعنی دل شما را ربوده است و شما صرفا بر اساس همان علاقه به هیچ چیز فکر نمی کنید مگر رسیدن به او، باید عرض کنیم که علاقه شما از نوع اول است و قدرت انتخاب صحیح را از شما خواهد گرفت. چنانکه اهل معرفت گفته اند: «حب الشیء یعمی و یصم» یعنی علاقه و عشق به چیزی موجب کوری و کری انسان می شود. در این صورت باید با اینگونه علاقه های افراطی مقابله کرد تا تعدیل شود یا بطور کلی از بین برود.گفتنی است نیازهاى عاطفى و غرایز دیگر در ایام جوانى، آدمى را به سوى «دوست داشتن و عشق ورزیدن» سوق مى دهد که البته این یک امر طبیعى و غریزى است و کمتر مى توان راهى براى گریز از آن پیدا کرد.آنچه در این مقوله اهمیت دارد، کنترل عقلایى بر احساسات و پرهیز از مخاطراتى است که ممکن است فرد را به گرفتارى هاى مختلف روحى و جسمى دچار سازد. همانطور که می دانید ازدواج یکی از مسائل مهم زندگی هر انسانی است زیرا در همه ابعاد زندگی تأثیر دارد و ازدواج موفق می تواند باعث پیشرفت انسان در زمینه های مختلف شود کما اینکه اگر ازدواج ناموفق باشد مشکلات زیادی را برای انسان به وجود می آورد و مانع رشد و ترقی می شود بنابراین باید با این امر مهم سنجیده برخورد کرد و از هر گونه شتابزدگی ، یک جانبه گرایی، ظاهر بینی و سطحی نگری اجتناب کرد. بنظر می آید راه صحیح ازدواج این باشد که اول با افراد مجرب و بزرگتر مشورت شود و اگر فردی مد نظر است قبل از اینکه به صورت مستقیم با خود او مطرح شود با خانواده مطرح شود که آیا چنین فردی برای ازدواج مناسب هست یا نه؛ گام دوم اگر با مشورت و تحقیق به این نتیجه رسیدید که فرد مورد نظر، فرد مناسبی است. آنگاه از طریق خانواده (پدر، مادر، برادرها یا خواهران یا هر فرد دیگری مورد تأیید خانواده است) به صورت رسمی خواستگاری شود حال جواب آنها ممکن است مثبت یا منفی باشد و این نیز یک امر طبیعی است زیرا همینطور که ما به خودمان حق می دهیم انتخاب کنیم این حق را باید برای دیگران نیز قائل باشیم تا خودشان تصمیم بگیرند و انتخاب کنند.این مسأله دقیقا در مورد شما اتفاق افتاده یعنی همانطور که خودتان مرقوم فرموده اید شما عاشق دختری شده اید و این عشق یک طرفه نیز بوده است یعنی معلوم نیست که او نیز چنین عشق و علاقه ای را به شما داشته است یا نه! هیچ گاه توقع نداشته باشید آنها خیلی سریع به شما پاسخ دهند چه اینکه همانطور که ازدواج برای شما خیلی مهم است برای آنها نیز امر مهمی است بنابراین باید به آنها فرصت داد تا خوب فکر کنند، مشورت کنند و سپس انتخاب کنند. انشاء الله جواب مورد نظر شما را خواهند داد ولی در صورتی که جواب رد به شما دادند نگران نباشید چه بسا خداوند کفو و همتای شما را کس دیگری قرار داده است.خداوند در قرآن کریم می فرماید: «چه بسا شما چیزی را دوست ندارید ولی خیر شما در آن چیز است و چه بسا چیزی را دوست دارید در حالی که خیر شما در آن نیست» بنابراین در همه کارها باید به خداوند توکل کرد و از او خواست که آنچه به صلاح ماست مقدر کند.حال اگر این مراحل طی شده است و ایشان به شما جواب منفی داده است هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است و باید علاقه و عشقی که نسبت به او پیدا کرده اید را به تدریج از دلتان خارج کنید؛ زیرا دوستی و عاشقی یک طرفه چیزی جز خسارت، اتلاف وقت و هدر دادن انرژی های عاطفی و شکست در زندگی و تحصیلات چیز دیگری در پی نخواهد داشت و بدانید که میدان انتخاب برای شما باز است و افراد زیادی وجود دارند که شما می توانید باز هم دست به انتخاب بزنید و دلیلی ندارد دختری که به هر دلیلی راضی به وصلت با شما نمی باشد شما علاقه خود و انرژی های عاطفی خود را برای او هزینه کنید. به قول باباطاهر محبت و علاقه آنگاه اثر بخش خواهد بود که از هر دو طرف باشد و علاقه یک طرفه موجب دردسر و مشکلات می شود. به نظر می آید با توجه به اینکه ایشان به شما جواب منفی داده ضرورتی ندارد که شما انرژی های عاطفی خود را صرف این فرد کنید بلکه با این علاقه مقابله کنید و بعد از یک مدتی که از شدت این علاقه کاسته شد آنگاه بر اساس معیارهای صحیح دوباره دست به انتخاب بزنید و با توکل به خداوند همسر مورد پسند خود را انتخاب کنید. برای مقابله با آن علاقه ای که نسبت به فرد مذکور پیدا کرده اید به راهکارهای زیر عمل کنید: 1- سعی کنید به او نگاه نکنید. 2- هیچگونه تماسی به صورت حضوری یا غیر حضوری با او نداشته باشید. 3- به خودتان تلقین کنید که ایشان به من جواب منفی داده پس من هم نباید به او علاقه مند باشم. یا به خود بگوئید: او من را دوست ندارند پس من هم دلیلی ندارد به او علاقه مند باشم. 4- هر وقت فکر او به ذهنتان خطور کرد، خود را به کار یا فکر دیگری مشغول کنید.