با توجه به آیۀ 30 سورۀ بقره که می‌فرماید: «و اذقالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فیها مَنْ یُفْسِدُ فیها وَ یَسْفِکُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ قالَ إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُون»، حضرت آدم(ع) خلیفۀ رب بود یا خلیفة الله؟

چون در آیۀ 31 سورۀ بقره، رمز و راز برگزیدن انسان به عنوان خلیفه را علم به همۀ اسمای الاهی بیان کرد و فرمود: "علّم آدم الاسماء کلّها" و اسمی که در بردارندۀ همۀ اسما بوده و همۀ اسما جلوۀ آن است، اسم "الله" است. انسان خلیفۀ­ خدا است نه خلیفۀ رب؛ زیرا ربّ یکی از اسمای الاهی و جلوه­ای از اسم "الله" است.با توجه به این‌که اولاً: مراد از اسما، حقایق عالیه‌ای است که همۀ حقایق عالم از آن نشأت ­گرفته و حقایق عالم، اعم از غیب و شهود را شامل می‌شود. ثانیاً: تعلیم اسما به معنای اعطای آنها به انسان است. ثالثاً: حقیقت الاهی در کسوت آنها ظاهر و متجلی می‌شود، پس در حقیقت، انسان جلوگاه همۀ اوصاف الاهی و عهده­دار همۀ کارهای خدایی و خلیفۀ کامل الاهی بر ماسوی­الله است. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه