اگر تیپ زدن به معنی حفظ آراستگی در برابر دیگران باشد، نه تنها اشکالی ندارد، بلکه خیلی هم خوب و پسندیده است. حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله و سلم) به آراستگی خودش بسیار اهمیت می‌داد، تا آنجا که اگر آینه هم در خانه نداشت، با نگاه کردن در ظرف آب سر و وضعش را مرتب می‌کرد. «یک بار همسر پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلم) با تعجب پرسید: "شما فرستاده‌ی خدا و برترین انسان هستید. حالا که آینه نیست، چه نیازی است که خودتان را به زحمت بیندازید و ظرف آبی را آینه کنید و با استفاده از آن، خود را آراسته کنید؟" حضرت فرمودند: "خدا دوست دارد که وقتی مؤمن می‌خواهد نزد برادرش برود، خود را برای دیدار او آماده و آراسته کند".»(1) اگر رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلم) می‌دید که یکی از مسلمان‌ها ژولیده و نامرتب است، به او اعتراض می‌کرد. «یک بار پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چشمش به مردی افتاد که ریشش بیش از اندازه دراز بود. حضرت فرمودند: "چه می‌شد اگر این مرد ریش خود را مرتب می‌کرد؟" آن مرد که از ناراحتی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) باخبر شد، رفت و ریشش را مرتب کرد و بار دیگر خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) رسید. حضرت این بار فرمودند: "ریشتان را این طور درست کنید."».(2) پس حفظ آراستگی اشکالی ندارد و از طرف بزرگان دینمان هم سفارش شده است. اما اگر منظور از تیپ زدن پوشیدن لباس‌های اشرافی، اسراف در خرید، وسواس زیاد در شانه کردن موها و شبیه کردن خود به گروه‌های انحرافی می‌باشد، قطعاً کار نادرستی است. پی‌نوشت: 1. بحارالانوار، ج 79، ص 307. 2. بحارالانوار، ج 76، ص 113. منبع: هفتاد و شش پرسش و پاسخ درباره اخلاق و رفتار، غلامرضا حیدری ابهری، انتشارات قدیانی، 1393.