تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
ایمان به خداوند و یاد او نیک بختی انسان را تضمین می کند. اگر کسی به خداوند ایمان و حسن ظن داشته باشد، همه نظام هستی را نیک و برترین می بیند و با هر حادثه و واقعه ای به چشم نیک نگاه می کند و سوء ظن را برداشته و مقدمات برداشته شدن حزن و اندوه از او فراهم می آید و قلب و جانش آرامش و طمأنینه می گیرد. درخواست و تقاضا از خداوند، خود علامت توفیق و سلامتی نفس است و نفس خواستن از خداوند موجب آرامش دل و بزرگترین ذکر و یادآوری خداوند است؛ قرآن کریم می فرماید: و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت؛ و روز قیامت، او را نابینا محشور میکنیم !« ( وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکًا وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمی ) [1] و نیز می فرماید: آنها (هدایت شدگان) کسانی هستند که ایمان آوردهاند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش مییابد ! ( الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللّهِ أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ) [2] ولی بعضی از گناهان موجب آن می شود تا دل آدمی به ذکر خداوند ادبار کند و موجب سختی و قساوت قلب شود و این مقدمه سقوط و دور شدن از تأییدات خداوندی است؛ نتیجه آن که تقوی و ترک گناه، زمینه اقبال آدمیان به معنویت و رهایی از قیود غمبار این دنیا خواهد بود. .
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.