بسیارى از مفسران و ارباب لغت گفته اند که ایکه به معنى درختان در هم پیچیده و یا بیشه است و أَصْحابُ الْأَیْکَةِ همان قوم شعیبند که در سرزمینى پر آب و مشجر در میان حجاز و شام زندگى مى کردند.آنها زندگى مرفه و ثروت فراوانى داشتند و به همین جهت، غرور و غفلت آنها را فرا گرفته بود و مخصوصا دست به کم فروشى و فساد در زمین زده بودند.شعیب آن پیامبر بزرگ، آنها را از این کارشان بر حذر داشت و دعوت به توحید و راه حق نمود، اما همانگونه در آیات سوره هود دیدیم، آنها تسلیم حق نشدند و سرانجام بر اثر مجازات دردناکى نابود گشتند، گرماى شدیدى چندین روز پى در پى آنها را فرو گرفت، و در آخرین روز ابر بزرگى در آسمان نمایان شد، آنها به سایه ابر پناه بردند، اما صاعقه اى فرود آمد، و آن بیدادگران را نابود کرد.شاید تکیه کردن قرآن روى کلمه أَصْحابُ الْأَیْکَةِ (صاحبان سرزمینهاى پر درخت) به خاطر این باشد که مى خواهد بگوید با اینهمه نعمتى که به آنها بخشیده بودیم باز بجاى شکران، کفران کردند، و ظلم و ستم بنیاد نمودند و صاعقه آنها و درختانشان را از میان برد.شرح بیشتر حالات آنها- با تصریح بنام شعیب- در سوره شعراء از آیه 176 تا 190 آمده است .تفسیر نمونه، ج 11، ص: 121