کاربر گرامی! در سؤال شما کمی ابهام وجود دارد، ولی در هر حال توضیحاتی به خدمتتان ارسال می گردد که انشاء الله مطلوب واقع گردد.   «تاویل» از کلمه «اول» بمعنی رجوع است و مراد از «تاویل» آن چیزی است که آیه بسوی آن برمی گردد. آنچه از آیاتی که لفظ تاویل در آنها وارد است بدست میآید، اینست که تاویل از قبیل معنی که مدلول لفظ باشد نیست چنانکه روشن است که در خوابهائی که در سوره یوسف نقل و تاویل شده هرگز لفظی که خواب را شرح میدهد بتاویل خواب دلالت لفظی ندارد (اگر چه خلاف ظاهر هم باشد). و همچنین در قصه های موسی و خضر لفظ قصه ها بتاویلی که خضر برای موسی کرده دلالت ندارد و همچنین در آیه «و اوفوا الکیل اذا کلتم و زنوا بالقسطاس المستقیم » این دو جمله دلالت لفظی بر وضع اقتصادی مخصوص که تاویل امر است ندارد. و همچنین در آیه «فان تنازعتم فی شیء فردوه الی الله و الرسول » دلالت لفظی بر تاویل خود که وحدت اسلامی است ندارد و اگر در سایر آیات دقت کنیم امر از همین قرار میباشد. بلکه در مورد خوابها تاویل خواب حقیقتی است خارجی که در صورت خاصی برای بیننده خواب جلوه کرده، همچنین در قصه موسی و خضر تاویلی که خضر اظهار میکند حقیقتی است که کارهائی که انجام داده از آن سرچشمه میگیرد و خود کار بنحوی بتاویل خود متضمن است و در آیه ای که بدرستی کیل و وزن امر میکند تاویل آن یک حقیقت و مصلحتی است عمومی که این فرمان تکیه بآن دارد و بنحوی تحقق دهنده او است و در آیه رد نزاع به خدا و رسول نیز به همین قرار است. بنابراین تاویل هر چیزی حقیقتی است که آن چیز از آن سرچشمه میگیرد و آن چیز بنحوی تحقق دهنده و حامل و نشانه اوست چنانکه صاحب تاویل زنده تاویل است و ظهور تاویل با صاحب تاویل است. لینک های مرتبط: تاویل از دیدگاه علامه طباطبائی در تفسیر المیزان تاویل در قرآن کریم تاویل قرآن             تفسیر و تاویل تنزیل و تاویل