چرا خمس رو بجای فقیر میدن به طلبه؟

خمس یک بخشی‌اش به سادات فقیر تعلق می‌گیرد و یک بخشی‌اش موسوم به سهم امام عصر است که موارد مصرف خاص خودش را دارد. بخشی از این سهم امام که در غیبت ایشان، در دست مراجع تقلید است، جهت تبلیغ دین مصرف می‌شود که یکی از مصادیقش کمک به طلاب است. را که در یک کشور اسلامی، زنده نگه‌داشتن مبانی دینی و تلاش برای پیاده‌سازی دستورات دینی، یک اصل بدیهی و غیرقابل خدشه است. نه فقط کشور اسلامی؛ هر کشوری سعی در زنده نگه‌داشتن آیین‌های خودش را دارد. خصوصا که ما در یک کشور سکولار زندگی نمی‌کنیم که دین صرفا یک جنبه‌ی فردی داشته باشد. اگر بدانیم که مبانی عملی و قوانین یک کشور اسلامی، بر اساس آموزه‌های دینی آن شکل می‌گیرد، به راحتی به این می‌رسیم که تبلیغ و آموزش علوم اسلامی، در صدر نیازهای آن کشور است. باید کسانی باشند که به صورت تخصصی به یادگیری و تبلیغ این علوم بپردازند و پویایی آن را با اطلاع از فقه و مقتضیات زمان حفظ کنند. این سنت آموزش افراد و تبلیغ دین از صدر اسلام تا کنون بوده و پیامبر و ائمه، و حتی خلفا هم افرادی را جهت آموزش احکام دین و قرآن به شهرهای مختلف می‌فرستادند. تبلیغ دین در امنیت, نظم عمومی و جلوگیری از هنجارهای اجتماعی نقش بی بدیل دارد. برقراری امنیت اجتماعی از مهم‌ترین مسائل هر جامعه است و نهادهای آموزشی تلاش می‌کنند مردم را قانون‌مند کنند. نهادهای امنیتی و انتظامی هم با برخوردی سخت‌افزاری تلاش می‌کنند این امنیت را برقرار کنند.در حالی‌که عملکرد صحیح حوزه‌های علمیه و پرورش روحانیون مطلع و آگاه و خوش‌فکر، به تنهایی می‌تواند این امنیت را تا حد بالایی در سایه‌ی آموزه‌های دینی برقرار کند. برقراری تعادل روانی افراد، آرامش در خانواده‌ها و امنیت و الفت در جامعه، تنها در سایه‌ی آموزه‌های صحیح دینی امکان‌پذیر است. به عبارتی هزینه کردن برای حوزه‌های علمیه و سرمایه‌گذاری اصولی و صحیح در این نهاد، باعث کاهش هزینه‌های اجتماعی دیگر برای آموزش و قانون‌مندی، و نهادهای امنیتی و بعضی از خدمات اجتماعی می‌شود. حوزه‌ی علمیه مجموعه‌ای از کارکردها را دارد؛ هم به روح انسان‌ها که سلامتش از هر چیز دیگری مهم‌تر است می‌پردازد، هم به جسم انسان‌ها، هم به حیاتشان، هم به کیفیت زندگی‌شان، هم به تجارت‌شان، هم به شیوه‌ی اداره‌ی کشورشان و هم خیلی چیزهای دیگر. و این مهم‌ترین تفاوت دین اسلام با ادیان دیگر است و همین‌هاست که از اسلام دین کاملی ساخته است.درباره‌ی بورسیه‌ی دانشگاه تا به حال چیزی شنیده‌اید؟ شده اعتراض کنید به دانشگاه‌ها که «چرا پول مفت می‌دهید به یک عده دانشجو»؟ نشده. چرا؟ چون می‌دانید که دانشجو در قبال این شهریه‌ای که دریافت می‌کند، یک سری وظایفی نسبت به آن دانشگاه دارد که باید انجام بدهد. شهریه دادن به طلبه هم دقیقا حکم بورسیه کردن آن‌ها را دارد. طلبه اگر قرار باشد آن طلبه‌ی مبلغ تأثیرگذار باشد، باید با فکری آسوده، وقت زیادی بگذارد برای درس و حسابی غور کند توی مباحث و کتب و مباحثه‌های مرسوم در حوزه؛ پس بورسیه‌اش می‌کنند و او در قبالش به تبلیغ می‌پردازد.البته این سهم امام که به او داده می‌شود، خیلی محدود است و هر مرجع مقدار متفاوتی را اختصاص می‌دهد. بعضی از مراجع فرضا برای هر طلبه هزار تومن در نظر می‌گیرند و بعضی پنج هزار تومن. اما همه‌ی این‌ها را که جمع کنید، برای طلاب مجرد در سطح مقدمات، چیزی بیشتر از ۵۰ یا 60هزار تومان نمی‌شود. البته مراجع شرایطی هم برای دریافت این شهریه دارند؛ مثلا بعضی از مراجع کارمندان را مشمول این شهریه نمی‌دانند، یا شرط حضور مستمر در کلاس، یا حضور در قم را لازمه‌ی دریافت شهریه می‌دانند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه