در صورتی که احتمال می‌دهند دسترسی به چیزی پیدا کنند که به واسطه آن علم یا ظن به وقت پیدا می‌کنند، احتیاط در تأخیر نماز است؛ ولی اگر به خاطر تأخیر، خود به خود علم و یا ظن به وقت پیدا می‌شود، احتمال دارد همین قدر که گمان به وقت پیدا کردند، بتوانند نماز بخوانند ولی اگر عسر و حرج نباشد احتیاط در تأخیر نماز است.منبع: استفتائات از محضر حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (دوره 4 جلدی)، ناشر: دفتر حضرت آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت، قم، 1386.