سلام. در مناجات شعبانیه آمده که «إلهى هَبْ لى کَمالَ الْانْقِطاعِ إلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصارَ قُلُوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها إِلَیْکَ حَتّى تَخْرِقَ أَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إلى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصیرَ أرْواحُنا مُعَلَّقَةً بعِزِّ قُدْسِکَ‏» و دنبال آن این است «الهى‏ وَ اجْعَلْنى‏ مِمَّنْ نادَیْتَهُ فَاجابَکَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِکَ هَبْ لى کَمالَ الْانْقِطاعِ إِلَیْکَ» یعنى چه؟ مقصود و منظور(تفسیر) چیست؟ خوب ما کمال الانقطاع را از خدا مى‏ خواهیم، با این که باید به سیر خودمان واقع بشود. این باب، باب مرتبه سیر خود انسان است و ما سیر خود را از خدا مى ‏خواهیم اینها به چه معنا است؟ ابصار القلوب چیست که با آن مى‏ خواهد نگاه کند به حق تعالى؟ این قلب و این بصر قلب چیست که با نور این بصر قلبى به حق تعالى نظر کند؟ [بعد مى ‏فرماید] همه اینها را به من بده که غایت این است: «حتّى تَخْرِقَ أَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ» وقتى حجب نور را قطع کرد: «تَصِلَ إِلى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ، وَ تَصیرَ أَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ» این یعنى چه؟

ترجمه: خدایا! کمال جدایى از مخلوقات را، براى رسیدن کامل به خودت به من ارزانى کن، و دیدگان دل هایمان را به پرتو نگاه به سوى خویش روشن کن، تا دیدگان دل پرده‏ هاى نور را دریده و به سرچشمه عظمت دست یابد، و جان هایمان آویخته به شکوه قدست گردد. مطلوب در این قطعه از دعا، برخورداری از حالات نورانى است که موجب می شود تا دیدگان قلوب به فروغ نظر به جمال حق تعالى روشن گردد. «کمال انقطاع» آن است که تمام حجب ظلمانى و نورانى پاره و کنار زده شود، تا به مهمان سراى الهى که «معدن عظمت» است بتوان وارد گردید. لذا در این مناجات از خداوند متعال، بینایى و نورانیّت قلبى طلب مى ‏کنند، تا بتوانند حجب نورانى را دریده به معدن عظمت برسند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه