فضیلت و اعمال ماه صفر المظفّر بسم الله الرّحمن الرّحیم ماه صفر ؛ { اهمّیت / فضیلت . آداب و اعمال . وقایع } ...................................................................

فضیلت و اعمال ماه صفر المظفّر بسم الله الرّحمن الرّحیم ماه صفر ؛ { اهمّیت / فضیلت . آداب و اعمال . وقایع } ................................................................... اهمّیت / فضیلت / آداب و اعمال : بدان که این ماه معروف به نحوست است و براى رفع نحوست هیچ چیز بهتر از تصدّق و ادعیه و استعاذات وارده نیست و اگر کسى خواهد که محفوظ ماند از بلاهاى نازله در این ماه در هر روز ده مرتبه بخواند، چنان که محدّث فیض و غیره فرموده: یَا شَدِیدَ الْقُوَى وَ یَا شَدِیدَ الْمِحَالِ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ یَا عَزِیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمِیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنِی شَرَّ خَلْقِکَ یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ یَا لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ . (مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) ... روز اوّل ؛ روز اوّل سنه سى و هفتم شروع به جنگ صفّین شد. و در این روز سنه شصت و یکم به قولى سر مبارک حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام را وارد دمشق کردند و بنى امیّه آن روز را عید قرار دادند و آن روزى است که تازه مى شود در آن احزان ؛ کانت مآتم بالعراق تعدها أمویة بالشّام من أعیادها و در این روز و به قولى روز سوم سنه صد و بیست و یک زید بن علی بن الحسین شهید شده .(مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) روز سوم [مستحب است در این روز دو رکعت نماز] ؛ سیّد بن طاوس از کتب أصحابنا الإمامیّه نقل کرده که مستحب است در این روز دو رکعت نماز در رکعت اوّل حمد و إِنَّا فَتَحْنا و در دوم حمد و توحید بخواند و بعد از سلام صد مرتبه صلوات بفرستد و صد مرتبه بگوید: اللَّهُمَّ الْعَنْ آلَ أَبِی سُفْیَانَ و صد مرتبه استغفار کند پس حاجت خود را بخواهد. (مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) روز هفتم [به قولى شهادت حضرت امام حسن مجتبى علیه السّلام ] ؛ به قول شهید و کفعمى و دیگران و به قول شیخین در روز بیست و هشتم سنه پنجاهم شهادت حضرت امام حسن مجتبى علیه السّلام واقع شده و در این روز سنه 128 ولادت حضرت امام موسى علیه السّلام در أبواء که نام منزلى است ما بین مکّه و مدینه واقع شده (است). (مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) روز بیستم روز اربعین ؛ و به قول شیخین روز رجوع حرم امام حسین علیه السّلام است از شام به مدینه و روز ورود جابر بن عبد الله أنصاری است به کربلاء به جهت زیارت امام حسین علیه السّلام و او اوّل زائر آن حضرت است و زیارت آن حضرت در این روز مستحب است (و از حضرت عسکرى علیه السّلام روایت شده که فرمود: علامات مؤمن پنج چیز است : پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شب و روز گزاردن و زیارت اربعین کردن و انگشتر بر دست راست کردن و جبین را در سجده بر خاک گذاشتن و «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» را بلند گفتن) و شیخ در تهذیب و مصباح، زیارت مخصوصه این روز را از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرده و ما إن شاء الله آن را در باب زیارات نقل خواهیم نمود. (مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) (علامات مؤمن در کتاب شریف المراقبات ص 65و 66 هم ذکر شده است.) روز بیست و هشتم ؛ روز بیست و هشتم سنه یازدهم روز وفات حضرت خاتم الانبیاء صلّى الله علیه و آله است . و روز وفات روز دوشنبه بوده بالإتّفاق و در وقت وفات سنین عمر مبارکش به شصت و سه رسیده بود. چهل سال از سنّ شریفش گذشته بود که وحى بر حضرتش نازل شد و بعد از آن سیزده سال در مکّه مردم را دعوت به خداپرستى نمود و پنجاه و سه سال داشت که به مدینه هجرت فرمود و در سال دهم هجرت وفات فرمود و أمیرالمؤمنین علیه السّلام متوجّه غسل و حنوط آن حضرت شد و بعد از تغسیل و تکفین بر آن جناب نماز گزارد؛ پس دسته دسته اصحاب آمدند و بدون امام بر آن حضرت نماز گزاردند و حضرت أمیرالمؤمنین علیه السّلام آن جناب را در حجره طاهره در همان محلّى که از دنیا رفته بود، مدفون ساخت (از أنس بن مالک روایت است که: چون از دفن پیغمبر صلّى الله علیه و آله فارغ شدیم حضرت فاطمه علیها السّلام سوى من آمد و گفت: اى انس چگونه نفس شما همراهى کرد که خاک به صورت پیغمبر خدا صلّى الله علیه و آله بریزید پس گریست و فرمود: یَا أَبَتَاهْ أَجَابَ رَبّاً دَعَاهُ یَا أَبَتَاهْ مِن رَبِّهِ مَا أَدْنَاهُ إلخ) و لنعم ما قیل اى دو جهان زیر زمین از چه اى خاک نه اى خاک نشین از چه اى (و به روایت معتبر است که: آن مخدّره مشتى از خاک پاک آن قبر مطهّر گرفت و بر دیدگان گذاشت و گفت مَا ذَا عَلَى الْمُشْتَمِّ تُرْبَةَ أَحْمَدَ أَنْ لَا یَشَمَّ مَدَى الزَّمَانِ غَوَالِیَا صُبَّتْ عَلَیَّ مَصَائِبُ لَوْ أَنَّهَا صُبَّتْ عَلَى الْأَیَّامِ صِرْنَ لَیَالِیَا) (و شیخ یوسف شامى در در النظیم نقل کرده که: آن حضرت این اشعار را در مرثیه پدر فرموده: قُلْ لِلْمُغَیَّبِ تَحْتَ أَثْوَابِ [أَطْبَاقِ ] الثَّرَى إِنْ کُنْتَ تَسْمَعُ صَرْخَتِی وَ نِدَائِیَا صُبَّتْ عَلَیَّ مَصَائِبُ لَوْ أَنَّهَا صُبَّتْ عَلَى الْأَیَّامِ صِرْنَ لَیَالِیَا قَدْ کُنْتُ ذَاتَ حِمًى بِظِلِّ مُحَمَّدٍ لَا أَخْشَ مِنْ ضَیْمٍ وَ کَانَ حِمَالِیَا فَالْیَوْمَ أَخْضَعُ لِلذَّلِیلِ وَ أَتَّقِی ضَیْمِی وَ أَدْفَعُ ظَالِمِی بِرِدَائِیَا فَإِذَا بَکَتْ قُمْرِیَّةٌ فِی لَیْلِهَا شَجَناً عَلَى غُصْنٍ بَکَیْتُ صَبَاحِیَا فَلَأَجْعَلَنَّ الْحُزْنَ بَعْدَکَ مُونِسِی وَ لَأَجْعَلَنَّ الدَّمْعَ فِیکَ وِشَاحِیَا) (مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) در روز 28 صفر سال 11 ه.ق از همان لحظات ارتحال جناب رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم، غاصبان خلافت، حقّ امام امیرالمؤمنین علی عالی اعلی و وصی بلا فصل رسول الله علیهما السّلام را غصب کردند و به غصب و جهل و ظلم به خلافت نشستند و توجّهی به غسل و تدفین آقا جان نداشتند و به دنبال منافع دنیوی خود بودند و لعن ابدی را برای خود خریدند و خود را از رحمت و لطف حق متعال دور ساختند و لیاقت ماندن در امّت خاتم الأنبیاء صلّی الله علیه و اله و سلّم را از دست دادند و خسر الدّنیا و الآخره شدند و در عذاب الیم و شدید الهی «هُم فِیهَا خَالِدُون» شدند. «وَ سَیَعلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا اَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ» (سوره شعرا، آیه 227) روز آخِر ماه ؛ روز آخِر ماه، سنه دویست و سه به قول شیخ طبرسى و ابن أثیر شهادت امام رضا علیه السّلام واقع شده به انگور مسموم. سنّ مبارکش به پنجاه و پنج رسیده بود و قبر شریفش واقع شده در خانه حمید بن قحطبة در قریه سناباد از ارض طوس و در آن خانه است قبر رشید نیز.(منظور هارون الرّشید لعنه الله است). (مفاتیح الجنان . فصل هشتم . در اعمال ماه صفر المظفّر) .............................................................. ... وَ قُلْتَ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً ثُمَّ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَوَدَّتَهُمْ فِی کِتَابِکَ فَقُلْتَ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى وَ قُلْتَ ما سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ وَ قُلْتَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِیلًا فَکَانُوا هُمُ السَّبِیلَ إِلَیْکَ وَ الْمَسْلَکَ إِلَى رِضْوَانِکَ فَلَمَّا انْقَضَتْ أَیَّامُهُ أَقَامَ وَلِیَّهُ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا هَادِیاً إِذْ کَانَ هُوَ الْمُنْذِرَ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ فَقَالَ وَ الْمَلَأُ أَمَامَهُ مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ قَالَ مَنْ کُنْتُ أَنَا نَبِیَّهُ فَعَلِیٌّ أَمِیرُهُ وَ قَالَ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْ شَجَرَةٍ وَاحِدَةٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرٍ شَتَّى وَ أَحَلَّهُ مَحَلَّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَقَالَ لَهُ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ مَا حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِکْمَتَهُ فَقَالَ أَنَا مَدِینَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِینَةَ وَ الْحِکْمَةَ فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا ثُمَّ قَالَ أَنْتَ أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَارِثِی لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی وَ سِلْمُکَ سِلْمِی وَ حَرْبُکَ حَرْبِی وَ الْإِیمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَکَ وَ دَمَکَ کَمَا خَالَطَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ أَنْتَ غَداً عَلَى الْحَوْضِ خَلِیفَتِی وَ أَنْتَ تَقْضِی دَیْنِی وَ تُنْجِزُ عِدَاتِی وَ شِیعَتُکَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْیَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلِی فِی الْجَنَّةِ وَ هُمْ جِیرَانِی وَ لَوْ لَا أَنْتَ یَا عَلِیُّ لَمْ یُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی وَ کَانَ بَعْدَهُ هُدًى مِنَ الضَّلَالِ وَ نُوراً مِنَ الْعَمَى وَ حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِینَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِیمَ لَا یُسْبَقُ بِقَرَابَةٍ فِی رَحِمٍ وَ لَا بِسَابِقَةٍ فِی دِینٍ وَ لَا یُلْحَقُ فِی مَنْقَبَةٍ مِنْ مَنَاقِبِهِ یَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا وَ یُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِیلِ وَ لَا تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَةُ لائِمٍ قَدْ وَتَرَ فِیهِ صَنَادِیدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ [نَاهَشَ ] ذُؤْبَانَهُمْ فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقَاداً بَدْرِیَّةً وَ خَیْبَرِیَّةً وَ حُنَیْنِیَّةً وَ غَیْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ [فَأَصَنَّتْ ] [فَأَصَنَ ] عَلَى عَدَاوَتِهِ وَ أَکَبَّتْ عَلَى مُنَابَذَتِهِ حَتَّى قَتَلَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِین ... (عباراتی از دعای شریف و عالی المضامین ندبه که هر یک از عبارات و جملات آن پیرامون یکی از وقایع مهم و مؤثّر در تاریخ است). کتاب شریف (( مفاتیح الجنان )) تألیف محدّث بزرگ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله می باشد. کتاب شریف (( المراقبات )) تألیف عارف کامل میرزا جواد آقا ملکی تبریزی رحمه الله می باشد. ................................................................ وقایع : 1 صفر سال 37 ه.ق، آغاز جنگ صفّین، میان لشکر امام امیرالمؤمنین علی وصی علیه السّلام و لشکر معاویه لعنه الله. (ناکثین: اصحاب جمل شامل عایشه و طلحه و زبیر و لشکرشان) (قاسطین: معاویه و عمروعاص و لشکرشان) (مارقین: خوارج نهروان) {حَتَّى قَتَلَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِین} (جمله از دعای شریف ندبه). 1 صفر سال 61 ه.ق، به قولى سر مبارک حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام را وارد دمشق کردند و بنى امیّه آن روز را عید قرار دادند. 7 صفر سال 128 ه.ق، ولادت باسعادت و با برکت حضرت امام موسی کاظم علیه السّلام. 20 صفر سال 61 ه.ق، روز اربعین؛ به قول شیخین روز رجوع حرم امام حسین علیه السّلام است از شام به مدینه و روز ورود جابر بن عبد الله أنصاری است به کربلاء به جهت زیارت امام حسین علیه السّلام. 28 صفر سال 11 ه.ق؛ رحلت و شهادت جناب خاتم الأنبیاء حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم. 28 صفر سال 50 ه.ق؛ شهادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام. روز آخِر ماه صفر سال 203 ه.ق؛ شهادت حضرت امام علی الرّضا علیه السّلام. (روز آخِر یعنی روز 29 یا 30 ماه صفر که در برخی مواقع ماه 29 روزه و در برخی مواقع 30 روزه است.) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه