خدا قطعاً رحمان و رحیم است و کسی را هم به جهنّم نمی برد، این خود افرادند که به جهنّم می روند. نماز، راه بهشت است که خدای رحمان و رحیم آن را یاد بندگانش داده است. حال اگر کسی از این راه نرفت، معلوم است که سر از جهنّم در می آورد. اگر کسی در مسیر تهران به اصفهان حرکت کند آیا ممکن است از تبریز سر در آورد؟ قطعاً به تبریز نمی رسد. کسی هم که راه جهنّم را می رود قطعاً از بهشت سر در نمی آورد. خدا هر دو راه را معرّفی نموده و این از رحمت اوست که راه بهشت و جهنّم را معرّفی کرده است. حال هر کس می خواهد، راه بهشت را برود و هر کسی می خواهد راه جهنّم را برود.خدا قطعاً رحمان و رحیم است، امّا اگر کسی در همین دنیا، خودش را داخل آتش انداخت، خدا جلوی سوختنش را نمی گیرد. خدا از روی رحمتش به بشر عقل داده و به او فهمانده که خودش را در آتش نیندازد؛ حتّی آن زمان هم که انسان، کودک است و نمی داند آتش خطرناک می باشد، از روی رحمتش دو نفر نگهبان به نام پدر و مادر بالای سر کودک گذاشته تا نگذارند خودش را در آتش اندازد. حال اگر از عقلش بهره نبرد و به بهانه ی این که خدا رحمان و رحیم است، خود را درون آتش انداخت، خدا از رحمانیّت نمی نمی افتد بلکه خود احمق است که نفهمیده خدا، از روی رحمتش عقل داده است. به همین نحو، خدای از روی رحمتش انبیاء و کتب آسمانی را فرستاده به انسان یاد بدهند که کدام راه و روش، آخرش جهنّم است و کدام راه و روش، آخرش بهشت می باشد. حال اگر کسی احمق بود و در راه جهنّم قدم گذاشت و گفت که خدای رحمان، ما را به بهشت می برد، به جهنّم می رسد و خدا هم مقصّر نیست، بلکه خودش احمق بوده که خیال کرده، انسان با رفتن به سوی جهنّم، سر از بهشت در می آورد.سخن آخر اینکه این مطالب را به چنین افرادی بگویید، اگر به راه آمدند که آمدند، اگر به راه نیامدند، خودتان به این آیه عمل کنید که فرمود: « ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ــــ رهایشان ساز تا بخورند، و بهره گیرند، و آرزوها آنان را سرگرم کند! پس بزودى خواهند فهمید.» (الحجر:3)یعنی اینها شعور انسانی خود را از دست داده و مصداق « کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبیلاً » هستند، لذا رهایشان ساز تا مثل انعام(چهار پایان) مشغول امور دنیایی باشند و با توهّمات خود سرگرم شوند که وقتی اجلشان فرا رسید، آن موقع می فهمند که با خود چه کرده اند. فرمود: « وَ مَثَلُ الَّذینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذی یَنْعِقُ بِما لا یَسْمَعُ إِلاَّ دُعاءً وَ نِداءً صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلُونَ ــــــ (ای پیامبر!) مَثَل(تو در دعوت) کافران، مَثل آن کسى است که(گوسفندان و حیوانات را براى نجات از چنگال خطر،) صدا مى زند؛ ولى آنها چیزى جز سر و صدا نمى شنوند؛ ( این کافران، در واقع) کر و لال و نابینا هستند؛ از این رو چیزى نمى فهمند.» (البقرة:171)و نگویید که تارک الصلاة کافر نیست! چون تارک الصلاة اگر چه در دنیا، حکم کافر را ندارد ولی در آخرت، کافر محشور خواهد شد؛ و در این باب، آیات و روایات، فراوانند.« عَنِ ابْنِ صَدَقَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) وَ سُئِلَ مَا بَالُ الزَّانِی لَا تُسَمِّیهِ کَافِراً وَ تَارِکُ الصَّلَاةِ قَدْ تُسَمِّیهِ کَافِراً وَ مَا الْحُجَّةُ فِی ذَلِکَ قَالَ لِأَنَّ الزَّانِیَ وَ مَا أَشْبَهَهُ إِنَّمَا یَفْعَلُ ذَلِکَ لِمَکَانِ الشَّهْوَةِ وَ إِنَّهَا تَغْلِبُهُ وَ تَارِکُ الصَّلَاةِ لَا یَتْرُکُهَا إِلَّا اسْتِخْفَافاً بِهَا وَ ذَلِکَ أَنَّکَ لَا تَجِدُ الزَّانِیَ یَأْتِی الْمَرْأَةَ إِلَّا وَ هُوَ مُسْتَلِذٌّ لِإِتْیَانِهِ إِیَّاهَا قَاصِداً إِلَیْهَا وَ کُلُّ مَنْ تَرَکَ الصَّلَاةَ قَاصِداً إِلَیْهَا فَلَیْسَ یَکُونُ قَصْدُهُ لِتَرْکِهَا اللَّذَّةَ فَإِذَا انْتَفَتِ اللَّذَّةُ وَقَعَ الِاسْتِخْفَافُ وَ إِذَا وَقَعَ الِاسْتِخْفَافُ وَقَعَ الْکُفْرُ ـ ابن صدقه گوید: از حضرت صادق علیه السّلام سؤال شد که چرا زناکار کافر نیست ولى کسى که نماز را به جا نمی آورد، کافر مى باشد؟ امام صادق علیه السّلام فرمودند: چون زناکار براى شهوت این کار را مى کند ولى آن کس که نماز را ترک مى کند براى این است که برای آن ارزش قائل نیست. زناکار براى لذّت، دنبال زنى را مى گیرد و از او کامجویی مى کند، ولى آن کس که نماز را ترک کرده و آن را انجام نمى دهد قصدش لذت نیست بلکه فقط نظرش بى ارزش شمردن نمازمى باشد و هر گاه کسى نظرش بی ارزش کردن نماز باشد کافر مى گردد.»امّا چرا آن کسی که نماز را بی ارزش می شمارد، کافر است؟چون نماز یعنی ارتباط مخصوص با خدا، لذا کسی نماز را بی ارزش می شمارد، در واقع دارد به خدا اهانت می کند. چنین کسی اگر چه در ظاهر، خودش را معتقد به خدا معرّفی می کند، امّا روحش کافر است. چون اگر کافر به خدا نبود، ارتباط به خدا را بی ارزش نمی شمرد. چنین کسی در واقع خوردن و خوابیدن و تلوزیون نگاه کردن و امثال این امور را از خدا با ارزشتر می داند. چون حاضر است برای این امور وقت بگذارد ولی حاضر نیست برای ارتباط با خدا، وقت بگذارد. واقعاً چنین کسی چه فرقی با گاو گوسفند دارد؟ آنها هم می خورند و می نوشند و می خوابند، این هم همین کارها را می کند. این است که خدای تعالی فرمود: « أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلاَّ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبیلاً ـ آیا گمان مى برى اکثر آنان مى شنوند یا تعقّل می کنند؟! آنان نیستند مگر همچون چهارپایان، بلکه از چهارپایان هم گمراهترند.» (الفرقان:44)قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله: « إنّ بین الرّجل و بین الشّرک و الکفر، ترک الصّلاة ـ بین شخص و شرک و کفر، ترک نماز است.»قال رسول الله(ص): « بَیْنَ الْعَبْدِ وَ بَیْنَ الْکُفْرِ تَرْکُ الصَّلَاة ـ بین بنده و کفر، ترک نماز قرار دارد.»یعنی ترک نماز، مساوی با شرک و کفر می باشد. امّا چرا؟ چون خدا می گوید: نماز را به جا آور! و تارک الصلاة می گوید: به نظر من، نماز خواندن لازم نیست. و این یعنی آنکه چنین کسی خودش را برتر از خدا می داند و نظر خودش را بر نظر خدا ترجیح می دهد. چنین کسی در واقع ادّعای خدایی دارد. لذا خدای تعالی فرمود: « أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ یَهْدیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَکَّرُون ـ آیا دیدى کسى را که هواى نفس خود را معبود خود قرار داده و خداوند او را با آگاهى(بر اینکه شایسته ی هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر مردودی زده و بر چشمش پرده اى افکنده است؟! با این حال چه کسى مى تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکّر نمى شوید؟!» (الجاثیة:23) آری چنین کسی، به خدا، خودش و هوای نفسش را می پرستد؛ و این یعنی کفر و شرک؛ و خدا از هر گناهی بگذرد، از شرک نمی گذرد. لذا فرمود: « إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرى إِثْماً عَظیما ـ خداوند شرک به خودش را نمى بخشد، و پایین تر از آن را براى هر کس بخواهد (شایسته بداند) مى بخشد. و آن کسى که براى خدا، شریکى قرار دهد، گناه بزرگى مرتکب شده است.» (النساء:48) و باز فرمود: « إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعیداً ـخداوند، شرک به او را نمى آمرزد؛ (ولى) کمتر از آن را براى هر کس بخواهد(و شایسته بداند) مى آمرزد. و هر کس براى خدا همتایى قرار دهد، در گمراهى دورى افتاده است.» (النساء:116)قال النَّبِیِّ (ص): « مَنْ تَرَکَ الصَّلَاةَ لَا یَرْجُو ثَوَابَهَا وَ لَا یَخَافُ عِقَابَهَا فَلَا أُبَالِی أَنْ یَمُوتَ یَهُودِیّاً أَوْ نَصْرَانِیّاً أَوْ مَجُوسِیّا ـ هر که نماز را ترک کند و امیدى به پاداش آن نداشته باشد و از کیفر آن نترسد، باکى ندارم که یهودى یا نصرانى(مسیحی) یا مجوسى بمیرد.» یعنی اگر کسی تارک الصلاة باشد، مسلمان محشور نخواهد شد، بلکه یهودی یا مسیحی یا مجوسی محشور می شود.قَالَ النَّبِیُّ (ص): « مَنْ تَرَکَ الصَّلَاةَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ فَإِذَا مَاتَ لَا یُغَسَّلُ وَ لَا یُکَفَّنُ وَ لَا یُدْفَنُ فِی قُبُورِ الْمُسْلِمِین ـ هر کس نماز را سه روز ترک کند، پس زمانی که مُرد، غسل داده نمی شود و کفن نمی شود و در قبرستان مسلمانها دفن نمی شود.» یعنی رسول خدا(ص) دستور می دهند به مسلمانها که اگر کسی سه روز عمداً نماز را ترک کرد، کافر است، لذا مثل کافرها دفنش کنید نه مثل مسلمانها.خدای تعالی فرمود: «کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ رَهینَةٌ (38) إِلاَّ أَصْحابَ الْیَمینِ (39) فی جَنَّاتٍ یَتَساءَلُونَ (40) عَنِ الْمُجْرِمینَ (41) ما سَلَکَکُمْ فی سَقَرَ (42) قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ (43) وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکینَ (44) وَ کُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضینَ (45) وَ کُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ (46) حَتَّى أَتانَا الْیَقینُ (47) فَما تَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعینَ ـ هر کس در گرو اعمال خویش است، (38) مگر اصحاب یمین (39) آنها در باغهاى بهشتند، و سؤال مى کنند (40) از مجرمان: (41) چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟! (42) مى گویند: ما از نمازگزاران نبودیم، (43) و اطعام مستمند نمى کردیم، (44) و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (45) و همواره روز جزا را انکار مى کردیم، (46) تا زمانى که مرگ ما فرا رسید!» (47) از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد.» (المدّثر)خدای متعال در این آیات خبر داده که تارک الصلاة در جهنّم خواهد بود. آنگاه برخی ها می گویند: چون خدا رحمان و رحیم است، پس تارک الصلاة را به جهنّم نمی فرستد. یعنی خدا در این آیات دروغ گفته که تارک الصلاة به جهنّم می رود. یعنی قرآن کریم، مشتی دروغ است. حالا بفرمایید که کسی خدا را دروغگو بداند و قرآن را مشتی دروغ بنامد، کافر هست یا نیست؟! قال رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله: « الصّلاة عماد الدّین فمن ترک صلاته متعمّدا فقد هدم دینه و من ترک أوقاتها یدخل الویل، و الویل واد فی جهنّم کما قال اللَّه تعالى: فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ. ـ نماز ستون دین است، هر کس از روى عمد نماز خود را ترک کند دینش را ویران نموده است و هر کس اوقات نماز را ترک نماید (نماز را در وقتش به جا نیاورد) داخل «ویل» خواهد شد، و «ویل» سرزمینی است در جهنّم چنان که خداوند فرموده است: «نمازگزارانى که از نماز خویش غافلند ویل براى آنان خواهد بود». »طبق این حدیث شریف، که آیه ی « فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» را هم شاهد آورده، نماز گزارانی که نماز را کم اهمّیّت دانسته و آن را آخر وقت خوانده اند جهنّمی خواهند بود، تارک الصلاة ها که جای خود دارند.قال رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله: « من ترک الصّلاة متعمّدا فقد برى ء من ذمّة اللَّه و ذمّة رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله ... الخبر. ـ هر که از روى عمد نماز را ترک کند از پیمان خدا و پیمان رسول او بیزارى جسته است.» یعنی پیمان بندگی خدا و پیمان رسالت را زیر پا نهاده است. لذا چنین کسی در واقع از حزب شیطان است.قال رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله: « تارک الصّلاة ملعون فی التّوراة ملعون فی الإنجیل ملعون فی الزّبور ملعون فی القرآن ملعون فی لسان جبرئیل ملعون فی لسان میکائیل ملعون فی لسان اسرافیل ملعون فی لسان محمّد (ص). ـ ترک کننده ی نماز، در تورات و انجیل و زبور و قرآن مورد لعنت قرار گرفته و به زبان جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و محمّد (ص) ملعون است.»قال النبیّ صلّى اللَّه علیه و آله: « ما بین المسلم و بین أن یکفر إلّا ترک الصّلاة فریضة متعمّدا أو یتهاون بها فلا یصلّیها. ـ میان مسلمان و کافر شدن او، چیزى جز ترک نماز واجب فاصله نیست، چه عمداً ترک کند و چه از روى سهل انگارى ترک نماید.» ترک عمدی که معلوم است یعنی چه، امّا ترک نماز از روی سهل انگاری یعنی چه؟ یعنی به قدری نماز برایش کم اهمّیّت باشد که مثلاً خواب بماند و نمازش قضا شود یا مشغول کاری شود و فراموش کند نمازش را سر وقت بخواند. قال النبیّ صلّى اللَّه علیه و آله: « بین العبد و بین الکفر ترک الصّلاة. ـ بین بنده و کفر، ترک نماز قرار دارد.»قال النبیّ صلّى اللَّه علیه و آله: « لیس بین العبد و الشّرک إلّا ترک الصّلاة فإذا ترکها فقد أشرک. ـمیان بنده و شرک، چیزى جز ترک نماز فاصله نیست؛ هر گاه نماز را ترک کرد قطعاً مشرک شده است.»و قبلاً در قرآن کریم آیه آوردیم که خداوند متعال، شرک را ابداً نمی بخشد. و اگر کسی بگوید که خدا شرک را هم می بخشد، یعنی قرآن را دروغ شمرده و خدا را متّهم به دروغگویی کرده است.