مراجع تقلید در این‌باره می‌فرمایند: "معامله با بچۀ نابالغ باطل است، اگر چه پدر یا جدّ آن بچه به او اجازه داده باشند که معامله کند، ولی اگر بچه ممیز[1] باشد و چیز کم قیمتی را که معاملۀ آن برای بچه‌ها متعارف است معامله کند اشکال ندارد. و نیز اگر طفل[2] وسیله باشد که پول را به فروشنده بدهد و جنس را به خریدار برساند یا جنس را به خریدار بدهد و پول را به فروشنده برساند، چون واقعاً دو نفر بالغ با یکدیگر معامله کرده‌اند معامله صحیح است ولی باید فروشنده و خریدار یقین[3] داشته باشند که طفل جنس و پول را به صاحب آن می‌رساند." [4]   [1] . در اینجا به این معناست که در خرید و فروش، خوب و بد را درک کند. [2] . آیات عظام گلپایگانی، صافی، خوئی، تبریزی و سیستانی: (اگر چه ممیز نباشد ..). [3] . آیات عظام خوئی و تبریزی: (یا اطمینان ..). [4] . امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج‌2، ص 217، م 2082، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.