پرسشگر گرامی، ارتباط مجددتان را نشانه اعتماد ارزشمندی می‌دانیم که به این نهاد دارید. از این جهت خوشحالیم.

پرسشگر گرامی، ارتباط مجددتان را نشانه اعتماد ارزشمندی می‌دانیم که به این نهاد دارید. از این جهت خوشحالیم. ای کاش بیشتر در مورد خود و زندگیتان با ما سخن می‌گفتید؛ از حوادثی که روح شما را طوفانی کرده و ما را متأثر نمود. اما خوشحالیم که در هیاهوی این ناملایمات، ذهن منطقی شما مشورت را از یاد نبرد. امیدوارم در مکاتبات بعدی، ما را میهمان سفره دلتان نمایید. خوب است بدانید آرزوى رفتن از این دنیا از دو چیز سرچشمه مى گیرد: 1- گاهى ناشى از شدت اشتیاق به دیدار خداوند و آرمیدن در جوار قرب و رحمت اوست و این آرزوى پاکان و برگزیدگان خداوند بوده است که در عالم تنگ و پر از گرفتارى به عالم باقى و پایدار منتقل گردند و امیرمؤمنان (علیه السلام) در خطبه همام مى فرماید: اهل تقوا و پرهیزگاران آنانى مى باشند که اگر اجل معین آنها و مدت عمرى که در دنیا براى آنها تعیین گردیده نبود، روحشان حتى یک لحظه نیز در بدنشان قرار نمى گرفت به خاطر شوق به رحمت و بهشت خداوند. ایشان در نهج البلاغه در خطبه معروف به خطبه متقین در اوصاف و ویژگیهای اهل تقوا و ایمان می فرماید: «و لولا الاجل الذی کتب الله علیهم لم تسقر ارواحهم فی اجسادهم طرفه عین شوقا الی الثواب و خوفا من العقاب» (نهج البلاغه ، خطبه 193) یعنی: اگر خداوند عمر معینی را برای اهل ایمان و تقوا معین نکرده بود، یک چشم به هم زدن نیز روح آنان در بدنشان نمی ماند به خاطر اشتیاق به پاداش الاهی و بیم از کیفر او 2- گاهى در اثر احساس ضعف و ناتوانى و عدم قدرت مقابله با سختى ها و مشکلات و ناملایمات زندگى مى باشد. این نوع آرزوى مردن مربوط به انسان هاى ناتوان و عاجز است که به جاى بسیج نیروهاى خداداد و استفاده از تفکر و اندیشه براى حل مشکلات و به جاى پناه بردن به خداوند و استمداد از نیروى او به فکر خودکشى مى افتند و به جاى حل مسأله به دنبال پاک کردن صورت مسأله مى باشند. در حالى که وجود مشکلات و سختى ها در زندگى امرى طبیعى و از سنت هاى الهى مى باشد و صفات نیک انسان چون صبر و استقامت و شکیبایى جز در مواجهه با چنین مشکلاتى هویدا نمى گردد و خود را نشان نمى دهد. عن النّبى صلى الله علیه و آله و سلم قال: «لا یتمنى احدکم الموت لضرّ نزل به وَلْیقل: اللّهم! اَحْینى ما کانت الحیاة خیراً لى، و توفّنى اذا کانت الوفاة خیراً لى . رسول اکرم(صل الله علیه و آله) فرمود: هیچ یک از شماها به خاطر گرفتارى و تنگنایى که بر او نازل گشته، مرگ را آرزو نکند (بلکه) باید چنین بگوید: خداوندا! مادامى که زندگى برایم خیر است مرا حیات بخش و هرگاه وفات برایم خیر است جانم را بستان (وسائل الشیعة، ج 2، ص 659، روایت 2، به نقل از سرّالأِسراء فى شرح حدیث المعراج، جزء اوّل، ص 440) حضرت سجاد (علیه السلام) می فرماید: «و عمرنی ماکان عمری بذله فی طاعتک فاذا کان عمری مرتعا للشیطان فاقبضنی الیک قبل ان یسبق مقتک الی او یستحکم غضبک علی ؛ خدایا تا وقتی عمر من در راه اطاعت تو صرف می شود، عمرم را طولانی و دراز فرما، اما اگر عمرم، چراگاه شیطان و محل برآوردن شدن خواست های او گردید، قبل از آن که خشم تو مرا در بر گیرد و به غضب تو دچار گردم، جانم را بگیر (صحیفه سجادیه، دعای مکارم الاخلاق) آنچه مهم است این است که انسان مانند مردان بزرگ الهى روحش را از تعلق به دنیا آزاد کند نه جسمش را یعنى قبل از مردن به مرگ طبیعى، روحش را با توجه به خداوند و توسل به او و اولیاى پاکش از دام وابستگى هاى موهوم دنیا برهاند و در عین حال که در دنیا زندگى مى کند درونش در عالم معنا و روحانیت سیر کند. دوست محترم، اصل وجود، جز خیر و برکت نیست. هدیه ای که از سوی محبوب به ما ارزانی شده است. این مطلب کاملا واضح است وقتی که به قضاوت وجدان خود نگاهی بیندازیم. حتی اگر من از زندگی خود متنفر باشم و خیر بودن وجود را زیر سوال ببرم، زندگی کسی را که با معیارهای من هماهنگی دارد مثبت و خیر می دانم. حال آنکه تفاوت ما در اصل هستی نیست بلکه در نوع فعلیت آن است. پس اصل وجود، جز خیر نیست. وسیله ای که حفظ سلامت آن، ما را به قله هستی می رساند و لذت سعادت حقیقی را می چشاند. یکى از مشکلات اساسى افرادی که چنین آرزوهایی را نابجا برای زندگی خود تصور می کنند این است که ارزیابی درستی از سه جنبۀ توانایی ها و استعداهای خود، مسایل و مشکلات واقعیت زندگى ندارند, این افراد معمولاً در ارزیابى هاى خود دچار نوعى افراط یا تفریط شده تا جایی که نمى توانند از حداقل امکانات خود نیز برای برون رفت از مسایلی که در زندگی با آن روبرو خواهند شد، استفاده کنند. بنابراین، یکى از رمزهاى موفقیت در هر امری، واقع نگرى است. لذا باید با مساله مورد نظر واقع بینانه برخورد کرد؛ زیرا تشخیص مشکل به عنوان اولین حرکت در طبقه بندی و سازماندهی اطلاعات و تجربیات در جهت حل مساله، تنها از طریق واقع نگری حاصل خواهد شد . مطمئن باشید اوضاع هر قدر هم خراب به نظر برسد، با ز می توان راهی برای خروج از بحران یافت . گرچه انسان نمى تواند تمام شرائط و امکانات موجود را بر وفق مراد خود فراهم نماید ولى مى تواند خود را با شرائط موجود به گونه ای مناسب و فعال وفق دهد و هماهنگ سازد که از حالت همیشه نگران، ناراحت، غمگین و افسرده وضعیت موجود با ابتکار، خلاقیت و بهره مند شدن از دیگر توانمندیهاى خود و تنها با استفاده ازهمان امکانات و شرائط موجود, زندگی شاد و با نشاطی را برای خود رقم زند. دوست گرامی، لحظات آکنده از موفقیت و لذت آینده، منتظر گامهای شماست که با قدرت ایمان و درایت برداشته می‌شود. می‌دانید که می‌توانید. باز هم با ما سخن بگویید. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه