چرا خداوند با اين که مي دانست انسان ها از انگور شراب درست مي کنند باز هم آن را آفريد در صورتي که مي توانست مواد و ويتامين موجود در آن را در ميوه ديگري قرار دهد که نتوان از آن شراب درست کرد؟

خداوند سبحان فياض علي الإطلاق و کمال مطلق است و منشأ تمام خوبي ها و خيرها، لذا هيچ گونه شر و بدي و نقص و کمبود در او راه ندارد و همه افعالي که از او صادر مي گردد خير و نيک است. در نتيجه هر عملي را که انجام مي دهد و يا هر موجودي که خلق مي کند عين خير و در راستاي حکمت و کمال اوست و هرگز شر و بدي از او صادر نمي گردد، بلکه اگر بدي ديده مي شود قطعا حاصل دخل و تصرف بشر است در مصنوعات الهي که با تحريک نفس أماره و شهوات نفس و وسوسه شياطين صورت مي گيرد. تمام بدي ها به همين شکل است، يعني خداوند حکيم اصل وجود آن چيز را خير خلق مي کند ولي اين بشر است که با القاءات شيطاني آن را در راه نادرست به کار مي گيرد و اين نيز نتيجه اختيار انسان است يعني اگر قرار باشد انسان اختيار داشته باشد، بايد خداوند سبحان اجازه چنين اعمالي را به او بدهد و إلا جبر پيش خواهد آمد. بندگي نيز به همين معني است، يعني نعمت هاي الهي را در همان مسيري که خداوند سبحان اجازه داده و تشريع کرده، به کار گيريم مثلا از دست و پا و چشم و گوش و قلب و زبان در همان مسيري که خداوند سبحان اجازه داده استفاده کنيم. تمام نعمت هاي الهي همين گونه هستند، هم استفاده درست دارند، هم استفاده غلط، در مورد انگور هم که مثال زده ايد بايد گفت: انگور في نفسه چيز بد و شري نيست که ضرري داشته باشد و خلق آن با کمال خداوند سبحان منافات داشته باشد، بلکه اين انسان است که با دخل و تصرف خود آن را تبديل به شراب مي کند البته اين شراب هم مختص به انگور نيست بلکه از چيزهاي ديگري نيز ساخته مي شود مثل کشمش، خرما، جو و... آيا بايد بگوييم اين ها را هم نمي بايست خدا خلق کند، اکثر اشياء هم همينطور است، اصلا وسايلي كه در گناه و معصيت هم بكار مي‌رود خداوند سبحان خلق کرده ولي دستور داده آنها را درست مصرف کنيم، همين آهن را نيز مي توان در راه نامشروع استفاده کرد و سبب قتل ديگران باشد، آيا مي توان گفت که مي بايست خداوند سبحان آهن را نيز خلق نکند؟ صرف استفاده نادرست انسان از وسيله اي سبب نمي شود آن را به خدا نسبت داده و بگوييم بهتر بود اصلا خلقش نمي کرد، الان در صنعت پزشکي از انگور بسيار استفاده مي شود و فوايد بسياري دارد. شايد سئوال کنيد چرا خداوند حکيم اشياء را طوري خلق نکرد که تنها استفاده درست داشته باشند؟ در جواب سئوال بايد گفت: لازمه نظام احسن همين است يعني بهترين حالت براي انسان، ا ين بود که مختار آفريده شود، وقتي مختار شد مي بايست هميشه سر دو راهي قرار گيرد و راه درست را انتخاب کند، زيرا در غير اين صورت عبادات او اخلاق او ارزشي نداشت و جبري مي بود. لازمه آزمايش و امتحان الهي نيز همين است، آيه قرآن مي فرمايد: «آيا کساني که ايمان آورده اند مي پندارند، همين که بگويند ايمان آورده ايم کافي است و ما آن را امتحان نمي کنيم». آري لازمه رشد و به کمال رسيدن بشر اين است که هميشه سر دوراهي ها قرار گيرد و با اختيار خود آن راهي را انتخاب کند که خداي متعال به او فرمان داده است، اين است معناي بندگي و عبوديت و تمام ارزش آدمي به همين انتخاب است، ديگر حيوانات و حتي ملائکه الهي از اين نعمت برخوردار نيستند. و با همين انتخاب است که انسان مي تواند از آنها جلو زده و مقرب تر گردد. در نتيجه: آنچه خداوند سبحان خلق مي کند خير محض است و بدي در آن راه ندارد ولي قابليت استفاده براي كارهاي مختلف را دارد، لذا انسان با اختيار خود بايد آن را درست استفاده کند، و اين مسئله نيز با حکمت الهي منافاتي ندارد بلکه مطابق حکمت و نظام احسن است و مايه رشد و به کمال رسيدن انسان. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه