چطوری بفهم دوستدار علی (ع) هستم؟

قبل از پاسخ دادن به این سؤال لازم است معنای دوستی و محبت علی (علی السلام) را بدانیم  اینکه آیا دوستی ما با اهل بیت مثل دوست داشتن رفیقهایمان است یا مثل دوست داشتن پدر و مادر و دیگر عزیزانمان با چیز دیگری است و فقط در اسم با آنها مشترک است؟ در پاسخ این سؤالات باید گفت دوستى و مودّت دو گونه است:1- دوستى کاذب و دروغین 2- دوستى راستین و حقیقى محبتها (راستین و دروغین) بستگی به محبوب های آنها دارد بدین معنا که محبوب اگر یک چیز حقیقی باشد محبت آن هم حقیقی خواهد بود و اگر کاذب و دروغین باشد محبت به آن هم دروغین خواهد بود به عنوان مثال ما در زندگی روز مره ی خودمان انواع و اقسام محبت ها را در دلمان داریم و فقط توجه به آنها نداریم و اگر آنها از دست بدهیم آن زمان مشخص می شود که ما با آنها محبت داشتیم از جمله ی آنها می توان به محبتهائی همچون فرزند ، همسر، ماشین، پدر و مادر و حتی خودمان اشاره کرد وبا فقدان یکی از آنها مقدار وابستگی ما به آنها مشخص می شود و از طرفی دیگر حقیقی بودن و مجازی بودن این محبوبها را باید کسی تعیین کند که خودش عین حقیقت است وقهرا هر آنچه او تعیین کند حقیقی خواهد بود و اگر او تعیین نکند مجاز خواهد بود و او کسی نیست جز خدای لاشریک و حکیم پس اگر ما دنبال محبوب حقیقی می گردیم باید ببینیم که او چه چیزی را حقیقت و چه چیزی را ارزش می داند حال پس از بیان این مقدمه می گوئیم :محبت علی (علیه السلام) از جمله چیزهائی است که خدای متعال آن را ارزش دانسته و همه ی مؤمنین را موظف به این محبت کرده است «...قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى...»سوره شوری آیه 23 بنابراین محبت علی (علیه السلام) جزء محبتها ی حقیقی بوده و محبتهای بیان شده در فوق، از جمله ی محبتهای کاذبند مگر آنکه به خاطر خدا بوده باشند. تا اینجا شما دوست عزیز می دانستید و سؤالتان از اینجا به بعد است که از کجا بدانیم علی (علیه السلام) را دوست داریم؟ براى روشنتر شدن این سؤال هم لازم است انگیزه شما از مودّت و محبّت به علی (علیه السلام) مشخص گردد. یعنی على (علیه السلام) را براى چه دوست داریم؟ آیا به خاطر مالش؟ به خاطر کمالاتش؟ به خاطر علمش؟ بخاطر شجاعتش؟ بخاطر سخاوت و پارسائى اش؟ بخاطر ایثار و فداکارى اش؟ بخاطر جهاد و حمایتش از اسلام و پیامبر صلى الله علیه و آله؟ یا به خاطر امور دیگر؟ اگر على را به خاطر ارزشهایى که او معتقد بود دوست داریم، جای این سؤال است که آیا پرتوى از آن ارزشها در شما نیز وجود دارد؟ یا نه اگر   نعوذ بالله وجود ندارد، معلوم می شود که محبتی به آن حضرت ندارید و اگر وجود دارد وحتما هم چنین است (زیرا کسی که دغدغه محبت علی را داشته باشد دنبال معیار آن می گردد و از سؤال شما معلوم می شود که حضرتعالی نسبت به آن حضرت محبت دارید فقط اندازه ی آن را نمی دانید) شما جزء محبین آن حضرت محسوب می شوید اکنون با شنیدن این داستان، از شما می خواهیم که رفتار علی (علیه السلام) را با برادرش عقیل ارزیابی کنید اگر این چنین رفتاری را بپسندید و در کنار این پسند تصمیم دارید که اگر زمانی مثل آن حضرت مسئولیتی در دستتان افتاد شما هم مانند ایشان عمل خواهید کرد معلوم می شود ایشان را دوست دارید و اگر نمی توانید یا دوست ندارید این چنین باشید باید در محبتتان تجدید نظر کنید داستان از این قرار است (گرچه این داستان را بارها شنیده اید، ولى یک بار دیگر به آن توجّه کنید بهتر است) : على علیه السلام که از پس مظلومیّت، پس از سالیانى سکوت و خانه نشینى به حکومت ظاهرى رسیده، اکنون زمامدار پرقدرت مسلمانان است. برادرش عقیل- که فردى عائله مند و فقیر است- از مدینه به سوى مرکز حکومت، کوفه، حرکت مى کند تا سهم بیشترى از بیت المال نصیبش گردد، حضرت بر اثر گرماى شهر کوفه سفره شام را بر روى پشت بام مى اندازد؛ امّا این سفره مانند سایر سفره هاست و هیچ شباهتى با سفره هاى رنگین پادشاهان و امیران ندارد! بدین جهت، عقیل غذائى نمى خورد و به برادر خود مى گوید: «این غذاها با معده من سازگار نیست! مشکل مرا حل کن تا به مدینه برگردم.» حضرت على علیه السلام فرمود: «برادر! بازار کوفه از اینجا پیداست. درون مغازه ها اشیاى ارزشمند و قیمتى فراوانى وجود دارد. بیا هر دو به بازار برویم و مغازه اى را سرقت کنیم و شما هر چقدر مى خواهى بردار!» عقیل گفت: «برادر جان! مگر ما دزد و سارق هستیم، که دست به چنین کارى بزنیم؟!» على علیه السلام فرمود: «مگر پرداختن وجه اضافى به تو، از بیت المال دزدى نیست؟!» على علیه السلام به برادرش پیشنهاد دیگرى مى دهد و مى فرماید: «شنیدم قافله اى به سوى کوفه مى آید. هر دو با شمشیرهاى برهنه در کمین کاروان مى مانیم و ناگهان بر آنان یورش مى بریم؛ تو آنچه نیاز دارى از کاروان بردار!» عقیل گفت: «برادر جان! مگر ما راهزن هستیم، که دست به چنین کارى بزنیم!؟»     على علیه السلام فرمود: «پرداخت سهم بیشتر از بیت المال نیز نوعى دزدى و سرقت است، چرا مرا به آن مى خوانى؟!» سپس على علیه السلام آهن گداخته اى را نزدیک دست برادر برد. عقیل که دید این فرمانرواى آزاده حاضر نیست حتّى براى لحظه اى از خطّ عدالت خارج شود، برخاست و رفت. نقل از داستان راستان، جلد 1، داستان 38 سخن آخر: دانشجوی عزیز باید بدانیم که اگر چیزی را دوست داشته باشید باید لوازم و تبعات آن را نیز دوست داشته باشید و دوست داشتن خالی و منهای تبعات آن به درد نمی خورد مثلا اگرکسی همسر و فرزند خود را دوست دارد باید سختی زندگی و مسئولیتهای آن را هم دوست داشته باشد و نیز کسی که می خواهد فردی ثروتمند باشد باید سختی ها و مشکلات پول درآوردن را نیز به جان بخرد در دوستی و محبت علی نیز از این گونه است یعنی اگر کسی علی علیه السلام را دوست دارد باید مانند علی علیه السلام رفتار کند نمازش ، کارش، رفتارش، ایمانش، حجش، جهادش، عدالتش، احسانش، شجاعتش، عبادتش و ... همه و همه باید علوی بوده باشد تا در زمره دوستداران واقعی علی (علیه السلام) بوده باشد و الا اگر کسی بگوید من مثلا ثروت را دوست دارم ولی کار نکند یا بگوید من قهرمانی در ورزش را دوست دارم ولی از صبح تا شب بخوابد صحیح نیست در اینجا نیز اگر کسی بگوید من علی (علیه السلام) را دوست دارم ولی در کارهای روزمره خود و عبادات ، اخلاق ، ایمان، عدالت و ...کوچکترین شباهتی به کارهای علی (علیه السلام) نداشته باشد.یعنی باید مصادق واقعی «انی سلم لمن سالکم و حرب لمن حاربکم » باشیم بنا بر این حضرتعالی هم اگر می خواهید بدانید دوستدار علی (علیه السلام) هستید یا نه به مقدار شباهت کارها و اعمالتان به مولا نگاه کنید ببینید که]چقدر به نمازهایتان اهمیت می دهید؟ آیا در احترام پدر و مادرتان هستید یا نه؟ آیا در مواجه با نامحرمان می توانید چشمان خود را کنترل کنید یا؟ آیا در پای ورقه امتحانی می توانید مراقب چشمتان باشید و تقلب نکنید یا نه؟ در جائی که اگر دروغ بگوئید مشکلتان حل می شود آیا می توانید راستگو باشید یا نه؟ وآیا...یا نه؟ دوست من؛ این را بدانید که اگر در این دنیا به حساب رسی اعمالتان دقت به خرج دهید در قیامت به همان اندازه راحت خواهید بود و در قیامت، حساب رسی اعمال هم این چنین است. از جمله اسامی قیامت «میزان» است یعنی هر چیزی معیارو میزانی دارد و میزان انسانیت و ایمان هم علی است و بهشت و جهنم هر کسی با مقدار شباهت اعمال به اعمال علی (علیه السلام) مشخص می شود به همین خاطر است که علی را قسیم النار و الجنه می گویند علی مع الحق و الحق مع العلی یدور حیث ما دار یعنی علی با حق است و حق با علی است و حق دور علی می چرخد (هر جا که علی آنجاست حق نیز آنجاست)                            .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه