[برای لقاء الله معانی چندی ذکر کرده اند از جمله: 1. لقاء الله به معنی ملاقات مرگ 2. لقاء الله به معنی لقای ثواب خداوند 3. لقاء الله به معنی ملاقات آخرت 4. لقاء الله به معنی ملاقات با اولیای الهی 5. لقاء الله به معنی فنای در اسما و صفات الهی و مشاهده احاطه قیومی حق و فنای ذات خود و بالعیان، وجود خویش و جمیع موجودات را سایه حق دیدن (فلسفه و قرآن، ج 3، ص 156). در ملاقات ممکن الوجود با خداوند جلیل اصل ملاقات حقیقتا وجود دارد ولکن نحوه آن باید به شکلی باشد که لایق ملاقات کننده و ملاقات شونده باشد و به این دلیل معنای پنجم معنای صحیح برای لقاء الله است (رساله لقاء الله، ص 6 - 7). با توجه به مطلب فوق با بیانی روان تر می توان گفت لقاء رب عبارت است از نیل به مقام قرب پروردگار و مقام قرب نیز همان نزدیکی ارزشی هر چه بیشتر به صفات حضرت حق است که از طریق تحقق و بروز و ظهور صفات الهی در آدمیان صورت می گیرد. به بیان دیگر، انسان به میزانی که روح و صفات خداوندی را در خود متجلی کند و به معنای دیگر استعدادهای فطری و انسانی اش را محقق سازد به خدا نزدیکتر شده و به مقام قرب و لقاء حق نایل آمده است. لقاء الله بیانگر یک جهت گیری و نشانه یک خط سیر معین در روند تعالی وجودی آدمی است [دقت شود.]در مورد شهود وجه الله گفتنی است: «وجه» در لغت به معنای صورت است که هنگام مواجه و ملاقات با کسی با آن رو به رو می شویم. «وجه» در مورد خداوند در آیات و روایات گاهی به معنای ذات پاک خداوند است و گاهی به معنای صفات پروردگار است. در آیه 25 و 26 از سوره الرحمن «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ، وَ یَبْقى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ اْلإِکْرامِ» عده ای از مفسران «وجه ربک» را به ذات الهی و برخی به صفات الهی تفسیر کرده اند. این جمله که حضرت امام در مورد مقام و منزلت شهیدان والا مقام فرموده است (شهید نظر می کند به وجه الله) بخشی از حدیثی نورانی درباره شهیدان است که پاره ای از منزلت و مقام شهدا را بیان می کند. توضیح آن که شهید به واسطه جانبازی و فداکاری در راه حق و گذشتن از ارزشمندترین سرمایه و دارایی خود که جان عزیز است، حجاب از چهره او بر طرف شده و با چشم جان و دیده باطن ملکوت و صفات الهی را به تماشا می نشیند. به عبارت دیگر بین شهید و حقیقت و ملکوت عالم که همان صفات الهی است، حجاب و پرده ای باقی نمی ماند و به پاس آن گذشت و ایثار و تقدیم جان و هستی خود در راه دفاع از حق و دین الهی، موانع دیدن حقایق و اسرار عالم از جلو آنها برطرف می گردد و باطن عالم و ملکوت آنها را که همان صفات جلال و کمال حق و اسماء جمیل و صفات علیای خداوند است نظاره می کند.