حضرت علی (ع) می­فرماید: «شیعیان ما در موقعی که ما خوشحالیم خوشحال هستند و در موقعی که ما اندوهگین و ناراحت هستیم، آنان نیز ناراحت هستند.»[1]طبق این حدیث و احادیث دیگری به همین مضمون، یک شیعه واقعی باید در ایام جشن و سرور ائمه علیهم السلام شادی و سرور خود را اظهار نماید و او هم شاد باشد. البته اگر در این ایام شادی نیز عزاداری شود کار حرامی انجام نگرفته است ولی چنین کاری مناسب نیست، و شایسته است عزاداری را برای روزها و ایام حزن و اندوه ائمه علیهم السلام بگذاریم.[1] -میزان الحکمه، چاپ دفتر تبلیغات، ج 5، ص 233- حدیث 9943، به نقل از غرر الحکم.حضرت علی (ع) می­فرماید: «شیعیان ما در موقعی که ما خوشحالیم خوشحال هستند و در موقعی که ما اندوهگین و ناراحت هستیم، آنان نیز ناراحت هستند.»[1]طبق این حدیث و احادیث دیگری به همین مضمون، یک شیعه واقعی باید در ایام جشن و سرور ائمه علیهم السلام شادی و سرور خود را اظهار نماید و او هم شاد باشد. البته اگر در این ایام شادی نیز عزاداری شود کار حرامی انجام نگرفته است ولی چنین کاری مناسب نیست، و شایسته است عزاداری را برای روزها و ایام حزن و اندوه ائمه علیهم السلام بگذاریم.[1] -میزان الحکمه، چاپ دفتر تبلیغات، ج 5، ص 233- حدیث 9943، به نقل از غرر الحکم.