1. شفا (بفتح شین) به معنای کنار و حاشیه است . «شفا البئر» یعنى کنار چاه، تثنیه آن شفوان و جمع آن اشفاء است (مجمع- مفردات) «وَ کُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها» آل عمران: 103.یعنى در کنار گودالى از آتش بودید از آن نجاتتان داد غرض از کنار آتش هلاکت است. «أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى شَفا جُرُفٍ هارٍ» توبه: 109.2. شفاء: به کسر (شین) به معنى صحّت و سلامت است . راغب می گوید: الشفاء من المرض رسیدن به کنار سلامتى است و آن اسم گردیده برای صّحت. در اقرب دوا نیز گفته است از باب تسمیه سبب باسم مسبّب که دوا سبب صحت است «وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ» شعراء:80. «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً» اسراء: 82. بنابر آنکه «مِنَ الْقُرْآنِ» بیان «ما» است معنى آیه چنین میشود: آنچه شفا و رحمت براى مؤمنان است نازل میکنیم و آن قرآن است و بظالمان جز زیان نمیافزاید.بنظر میاید مراد از شفا صحت قلب است چنانکه فرموده «قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ» یونس: 57. قاموس قران ؛ ماده ش ف ی