چرا زنان قضاي روزه‌هايي كه در دوران قاعدگي از آنها قضا شده را بايد به جا بياورند؟ مگر در آن مدت، عذر شرعي نداشته‌اند؟!

احكام شرعي دو گونه‌اند حكمت برخي از آنها در قرآن و روايات اسلامي بيان شده مثل روزه كه در سوره بقره، آية 183 به گوشه‌اي از حكمت آن يعنی تقویاشاره شده است. ولي فلسفة برخي ديگر از احكام در روايات و آيات بيان نشده و يا دست كم به دست ما نرسيده و چون عقل ما محدود است نمي‌توانيم حكمت كامل آن را به دست آوريم، در چنين مواردي روحية بندگي خداوند اقتضا مي‌كند تا پيرو و فرمانبردار بي‌چون و چراي خداوند خود باشيم، زيرا خداوند متعال تمام احكام و دستورهاي خود را براي رساندن انسان به كمال و سعادت و خوشبختي بشر در آخرت وضع كرده و خير و صلاح ما را بهتر از هر كس ديگری مي‌داند. درباره وجوب قضاء روزه بر زن حائض بعد از پاك شدنش، در برخي روايات اسلامي آمده كه حضرت امام صادق ـ عليه السلام ـ مي‌فرمايد: «چون روزه واجب در طول سال فقط يك ماه است و حال آن كه نماز در هر روز و شب واجب است، به همين خاطر خداوند متعال قضاي روزه را بر زن حائض واجب كرده ولي قضاي نمازهاي فوت شده را واجب نكرده است.» يعني چون مقدار روزة واجب در طول سال كم مي‌باشد، زن حائض واجب است كه اين مقدار را قضا كند و از طرفي چون ايام حيض زنها، به طور غالب كمتر از ده روز مي‌باشد تعداد روزهاي قضا شده كمتر از يك ماه هم مي‌شود؛ ولي نماز هر روز و هر شب واجب است و تعداد آن زياد است. البته بايد توجه داشت كه روايت مذكور يكي از حكمت‌هاي قضاي روزه زن حائض را بيان کرده، و ممكن است حكمت‌ها و فلسفه‌هاي ديگري نيز داشته باشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه