مبناى حرمت غنا در اسلام آيات و روايات است. در تفسير آيات قرآن »قول زور، لهو الحديث، قول باطل و كلام لغو« تفسير به غنا شده كه هر يك از اين تعابير مى بايست در چهارچوب شرايط زمانى و با منابع تاريخى و لغت معتبر تعريف شوند، آيا كلام لهوى و باطل، غنا به حساب مى آيد، يا آهنگ و لحن لهوى و باطل غناست؟
جواب: معيار در حرمت غنا، كيفيّت آهنگ است و محتوا در آن تأثيرى ندارد. شرح اين مطلب را در كتاب انوارالفقاهه، كتاب مكاسب محرّمه، نوشته ايم. تفسير آيات مزبور نيز در آن جا آمده است. و هر آهنگ و صدايى كه مناسب مجالس لهو و فساد است حرام مى باشد و غير آن حلال است.منبع: استفتائات حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي(دامت برکاته)، ج1