گزارش‌های تاریخی بیانگر آن است که تلاش امام علی(ع) همواره بر آن بود که عدالت در جامعه گسترش یابد و این عدالت گستری را به تنها به افرادی که از زمره یاران و پیروانشان بودند، محدود نمی‌کرد.[1]اما در ارتباط با آنچه در پرسش آمده است، گزارشی در برخی منابع معتبر وجود دارد:«روزی پیر مرد کور و سال‌خورده‌‏اى در حال گدایى از کنار امام علی(ع) عبور کرد. امام(ع) از اطرافیانش پرسید که او کیست؟! عرضه داشتند: فردی مسیحی!امام (با لحنی توبیخ‌آمیز) فرمود: «تا توانستید از او کار کشیدید و اکنون که پیر و ناتوان شده، او را به حال خود رها کردید»! سپس دستور دادند تا برای او از بیت المال مستمری وضع شود».[2][3]این برخورد امام نشانگر آن است که هر فردی که به شهروندی حکومت اسلامی پذیرفته شده است، باید مورد حمایت‌های عدالت محور نیز قرار گیرد.