آیا زنای محصنه هم ردیف با قتل نفس بوده و گناه آن دو یکسان است؟

یکی از گناهان کبیره که هم در آیات قرآن و هم در روایات، مسلمین از آن شدیداً نهی شده عمل زشت زناست در قرآن کریم در این باره آمده است: وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‏ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبيلاً؛ به زنا نزدیک مشوید که همانا زنا فحشاست و بد راهی است. در این آیه شریفه نه تنها مسلمین از انجام چنین عملی نهی شدند بلکه تاکید شده که نزدیک چنین عملی نشوید که مراد نزدیک شدن به مقدمات آن و اعمالی است که انسان را به چنین گناه بزرگی متمایل می کند مانند دیدن فیلم ها و عکس های مستهجن و ارتباط های بین دو جنس مخالف که از حد شرع خارج شود و اعمال دیگری که در نهایت انسان را به زنا نزدیک و متمایل می کند. زنای محصنه آن است که مرد زن دار یا زن شوهر دار زنا کند که حد و مجازات چنین کسی سنگسار است. یکی دیگر از گناهان کبیره، قتل نفس است که در قرآن کریم در این باره آمده است: وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيما؛ و هر كه مؤمنى را به عمد بكشد سزاى او دوزخ است كه جاودانه در آن باشد و خدا بر او خشم گرفته و او را لعنت كرده- از رحمت خود دور كرده- و براى او عذابى بزرگ آماده ساخته است. در روایتی از رسول خدا (ص) آمده است که: هر کس با نیم کلمه حرف در کشتن مومنی کمک کند روز قیامت خدا را دیدار کند در حالی که بر پيشانيش نوشته شده است. نومید و محروم از رحمت خدا. مجازات قتل نفس نیز در دنیا اگر عمدی باشد قصاص و اعدام است و اگر عمدی نباشد پرداختن دیه است. با توجه به آیات و روایات قتل نفس و زنای محصنه از گناهان بزرگی است که مسلمانان از آن نهی شده اند در مقایسه بین این دو گناه از نظر مجازات های دنیوی اگر قتل نفس را با زنای محصنه از نظر مجازات های دنیوی بخواهیم مقایسه کنیم آن چه فهمیده می شود این است که مجازات زنای محصنه شدیدتر است به جهت این که در قتل نفس مجازاتش اعدام است و شخص را در مقابل خونی که ریخته اعدام می کنند، اما در رجم و سنگسار که مجازات زنای محصنه است شخص را با حقارت تمام به جهت شدّت گناهی که مرتکب شده در زیر خاک می کنند تا حدی که فقط سر و قسمتی از سینه شخص بیرون باشد و سپس افرادی که برای سنگسار کردن آمده اند، با پرتاب سنگ آن شخص را به جزای عمل زشتی که مرتکب شده می رسانند. اما در مورد شدت گناه و مجازات های اخروی این دو گناه روایتی که مستقیماً آن ها را با هم مقایسه کرده باشد دیده نشده است در مورد احکام و قوانین شرعی مطلب مهمی که باید به آن توجه کرد این است که علت حقیقی احکام را انسان نمی تواند بطور یقین بفهمد مگر مواردی که از روایات به ما رسیده باشد و مواردی که به ذهن می آید که ممکن است علت احکام باشند، این ها فلسفه و حکمت احکام شرعند که ممکن است در طول زمان تغییر و یا تفسیرهای جدیدی از آن ها بشود. بنابر این ما در این موارد تابع شرع هستیم و باید به روایات رجوع کنیم. در روایتی در شدت گناه قتل آمده که رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمودند: اگر همه دنیا نابود شود، نزد خدا اهمیتش کمتر از خونی است که بناحق ریخته شود. و در روایت دیگر باز از حضرت آمده که: دل بنده همیشه پذیرای بیم و امید است، تا آنگاه که خونی را به ناحق بریزد، پس چون خون ریخت دلش در اثر گناه واژگون شود،مانند کوره آهنگری تفتیده و سیاه شود و دیگر نه کار خوب را خوب داند و نه کار بد را زشت شمارد. و سخن بالاتر را خداوند در قرآن کریم دارد که: مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَميعاً؛ هر کس نفسي را بدون حق قصاص یا بی آن که در روی زمین فساد و تبهکاری کند بکشد، چنان است که همه مردم را کشته است». که با توجه به روایات و آیه شریفه بنظر می رسد که گناه شخصی که عمداً مرتکب قتل نفس محترمی شده باشد بیشتر از کسی است که زنای محصنه کند گرچه زنای محصنه نیز از بزرگ ترین گناهان کبیره است و شدیدترین عذاب ها درباره آن آمده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه