اینکه میگویند در ایام شهادت معصومین مثل ایام مرگ پدر و مادرمان محزون باشیم، هر جور فکر میکنم انسان ضعیف است و اینجور چیزی نمیشود پس منظور دقیقا چیست؟

در پاسخ به نکاتی توجه کنید . 1. معرفت نسبت به معصومین و اولیای الهی درجات مختلفی دارد و معرفت همه نسبت به انها یکسان نیست . 2. معرفت کامل نسبت به معصومین ع اقتضا دارد که انها را در همه امور بر خود مقدم بشماریم و در همه موارد مطیع امر و پیرو انها باشیم و مصیبت و گرفتاری و شادی و سرور انها را مصیبت و شادی خود بدانیم . 3. اگر معرفت ما نسبت به انها در حدی عالی باشد حداقل برخورد ما در مصائب و شهادت آنها این است که گویی عزیزترین کسان و پدرو  مادر و یا فرزند خود را از دست داده ایم و البته اگر این معرفت در سطحی عالی تر باشد اندوه ما در مصائب آنها از اندوه ما در مصیبت از دست دادن والدین و یا فرزندمان بیشتر و عمیقتر است . 4. البته معرفت به انها در هر سطحی که باشد سازنده و مفید و با برکت و منشا سعادت ما است اما باید بکوشیم هر روز بر عمق و شدت این معرفت بیفزاییم و معرفت خود نسبت به آنها را به درجه ای عالی برساینم . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه