تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز می کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم خواهر خوبم؛ متن ارسالیت رو با دقت خوندم و با دغدغه هات تو خونواده آشنا شدم و احساست رو نسبت به پدر و مادرت تا حدی درک می کنم، امیدوارم که به لطف خدا این جور مسایل از زندگی شما و جوونای دیگه ای که تو این سن حساس نیازمند مهر، عاطفه و اطمینان بیشتری از طرف والدینشونند و بیش از هر زمانی به کانون گرم و با نشاط خونواده نیازمندند، رخت برببنده. از اونجایی که شما خیلی خوب و راحت مشکلتو مطرح کردی منم اجازه میخوام راحت و خودمونی باهات حرف بزنم. فکر میکنم مهمترین مشکل تو اینه که رابطه خوبی با والدینت نداری بنابراین تو پاسخ به نامه ات اول نکاتی درباره نحوه بهبود روابطت با والدینت رو مطرح می کنم. * اگه میخوای روابطتو با والدینت بهبود ببخشی به چند نکته اساسی باید توجه داشته باشی. 1- گرچه ممکنه شما نتونی تمام شرائط و امکانات موجود تو خونواده رو بر وفق مرادت فراهم کنی، ولى مطمئنم که به عنوان یه دختر مهربون و متدیّن این توانایی رو داری که خودت رو با شرائط موجود به شکل مناسب و فعّالی وفق بدی و هماهنگ کنی که نه تنها از وضعیت موجود بیرون بیایی، بلکه با ابتکار، خلاقیت و بهره مند شدن از توانمندیهات زندگی شاد و با نشاطی رو برای خودت در کنار خونوادت رقم بزنی. 2- یادآوری، فکر کردن و بیان گذشته منفی نوع روابطت با والدینت ، جز احساس منفی چیزی را برات به ارمغان نمیاره که این احساس منفی هم مهمترین مانع برای بهبود روابطت با اونها برای حال و آیندت میشه؛ بنابراین اگه واقعاً میخوای زندگیت تغییر کنه و دگرگون بشه؛ از همین الآن تصمیم بگیر در مورد اینکه والدینت قبلاً چجور باهات رفتار کردن و چرا اونجور بودند؛ مطلقاً صحبت و تفکر نکنی؛ در واقع هیچ لزومی نداره که به محاسبه تعداد دفعات بداخلاقی های پدر یا مادرت تو سالای گذشته بپردازی؛ چون یادآوری همچین مسائلی نقش اصلی را تو کشتن اعتماد به نفس تو وجودت بازی می‌کنه و حتی ممکنه تو رو به سمت خود سرکوبی و سرزنش خودت هم بکشونه و تو آیندتم تاثیر منفی بذاره. 3- سعی کن خاطرات منفی روابط خودتو والدینت رو تو ذهنت مرور نکنی و دائم تصویر اونو تو ذهنت ترسیم نکنی. در واقع به جای اون سعی کن روی نکات مثبت والدینت (که اگه خوب فکر کنی میبینی که کمم نیست) تکیه داشته باشی و با برجسته سازی این نکات، به نوعی باعث تشویق والدینت در جهت استمرار روابط مثبتشون با خودت بشی. دختر خوبم به این نکته فکر کن که در کنار همه مشکلات و ناراحتیها مطمئنا لحظات خوب و خوشی هم با والدینت داشتی و بین همه بدیها مطمئنا خوبیهای بیشماری رو هم می تونی نام ببری. اما ما آدما با اومدن کمترین مشکل، بزرگترین خوبیها و خوشیها رو فراموش می کنیم. سعی کن تو لحظات خلوت با خودت این قسمت زیبای زندگیتم بیاد بیاری. مثلا یه کاغذی رو بصورت یک جدول آماده کن و بعد منصفانه این روشی رو که میگم پیاده کن. مطمئنا تو وقتایی که تنها هستی به گذشته فکر کردی و تونستی علّتایی رو برای رسیدن به این نقطه که حالا توش هستی پیدا کنی. اونا رو بصورت فهرست وار بنویس. بعد تو ردیف بعدی نوع واکنشی رو که خودت انجام دادی رو بنویس. بعد تو یه زمان و فرصت دیگه ای تو ردیف بعدی رفتار جایگزینی که الان به ذهنت میرسه رو بنویس. با این روش متوجه میشی که اولا چه عواملی تو وضعیت فعلیت دخیل بوده و سهم تو، تو بوجود اومدن این وضعیت چی بوده؛ در ثانی چه واکنشایی صورت گرفته که نه تنها مشکل رو حل نکرده بلکه به تشدیدشم کمک کرده. همیشه سعی کن در برابر حرفایی که والدینت می گن صبر، متانت و برخوردى پرمهر و عاطفه و منطقى داشته باشی و هیچ زمان مقابله نکنی. اگه اعضای خونواده در برابر هر خشونتى عکس العملى محبت آمیز داشته باشن به تدریج رفتار طرف مقابلشون تغییر میکنه. تو ادامه پاسخت یه سری راهکارایی رو عنوان میکنم که امیدوارم عمل به اونا آرامش رو بر فضای خونوادت حاکم کنه: 1- چون رفتار و روحیه والدین با گذر عمر به صورت یه صفت ثابت شخصیتی در اومده لذا سخت تغییر میکنه و متحول کردن چنین افرادی دشواره اما امری شدنیه و نیازمند صبر و حوصله و همین طور تدبیر و هوشیاری و ظرافتای رفتاری خاصی از طرف بچه هاست. بنابراین هرگز سعی تو ایجاد تغییر ناگهانی و برخوردای تند و عصبانی نداشته باشی که این شکل رفتار نه فقط اونا رو به سوی مخالفت می کشونه بلکه ناسازگاری را به صورت لجاجت آمیز تشدید میکنه. 2- احترام گذاشتن به والدین چه پدر و چه مادر یه ضرورت تغییر ناپذیره و هیچ چیزی نمی تونه مجوز بی حرمتی نسبت به والدین بشه. مطمئن باش با احترام گذاشتن، اونا نرم خوتر و مهربونتر میشن. 3- هر جا و تو هر موقعیتی که نیازمند کمک تو هستن سریعا و با کمال احترام به خصوص تو حضور دیگران به کمکشون برو. 4- بهترین وسیله برای سالم کردن زمینه تأثیر بر روی رفتار والدین، محبت کردن به اونا, تحویل گرفتن و احترام گذاشتن به اوناست اونم احترام بدون قید و شرط. 5- برخورد شما با اونا باید نشون دهنده محبت, عشق و گوش بفرمان بودن و خدمت کردن و دلدادن و حریم قائل شدن باشه و از هر برخورد مستقیمی که نتیجه ای غیر از این داشته باشه خودداری کنی و هیچ وقت مرتکب رفتاری که پیامی غیر از موارد بالا رو داره, نشی. 6- برای اینکه به اهداف رفتاریت در مورد والدینت برسی باید از روش غیرمستقیم استفاده کنی که اونم دوتا مکانیزم داره: اول باید سعی کنی اخلاق و رفتار خودتو خوب و قشنگ کنی تا والدینت از عمل شما متأثر بشن نه از حرفت و این بهترین شیوه اصلاح بزرگتراست. و بعد از افرادی که رو والدینت نفوذ دارن و می تونن تأثیر بذارن (مثل روحانی محل، معتمدای محل، اقوام و خویشان دلسوز یا حتی همین مامان بزرگی که میگی ...) استفاده کنی. چون بعضی از والدین بر خلاف اخلاق تندی که تو خونه دارن بیرون از خونه، بخصوص پیش بعضی افراد نرم و حرف شنو هستن لذا از طریق اونا می تونی به اهدافت تو زمینه اصلاح اخلاق والدین ، برسی. 7- پاداش زیادی که خدا در قبال احسان به والدین وعده داده بیشتر شامل مواردیه که آدم از نیکی کردن کراهت داره یا خوش رفتاری براش هزینه برداره. 8- بهترین کار کنار اومدن با مشکل و انتخاب بهترین راهه. 9- هر چی تنش ها و اصطکاک ها بیشتر بشه راه مسدود تر میشه. پس راه محبت و سازش رو پیش بگیر، چون با این کار هم به دستورات دین عمل کردی و ماجور هستی و هم مشکلاتت تا حد زیادی حل میشه. 10- برای نجات از عذاب روحی عینک بد بینی رو کنار بذار و به همه چی خوش بین باش چرا که خونواده و پدر و مادر جزیی از خودت هستن و مطمئن باش زندگی بدون اونا خیلی خیلی سخته و در صورت فقدان یکی از اونا آرزوی یکی از حرف های تند شونو خواهی داشت. 11- دعا رو فراموش نکن و همیشه مصالح خودتو از خداوند طلب کن. 12- روی مشکلاتت بیش از اندازه فکر نکن و سعی کن ذهن خودت رو از این مشکلات دور کنی و افکار مثبتو جایگزین اونا کنی. 13- داشتن یه رابطه صمیمی بین اعضای خونواده نیازمند زمینه های قبلیه که از جمله اونا وجود رابطه عاطفی بین والدینه. اگه فضای اولیه بین پدر و مادر رابطه صمیمانه و عاطفی مثبت باشه، به تدریج به بقیه اعضا و به رابطه بچه با هر کدوم از والدینم سرایت می کنه. اما اگه اون رابطه اولیه مخدوش باشه و صمیمت وجود نداشته باشه فرزند به سختی می تونه اون ویژگی را تو خونواده ایجاد کنه. پس نقش اول رو والدین و چگونگی رابطه اونا با همدیگه ایفا می کنه. 14- برای گسترش یا ایجاد صمیمت بین خودت و بقیه اعضای خونواده از فردی شروع کن که فکر می کنی بهتر می تونی با اون یه همچین رابطه صمیمانه ای داشته باشی. مثلا نسبت به پدرت که از نظر روحی و اخلاقی با اون تشابه و قرابت بیشتری داری شروع کنی و به تدریج به مادرتم سرایت بدی. 15- انتظار نداشته باش این رابطه صمیمانه بلافاصله و سریعا بین تو و والدینت شکل بگیره. بلکه نیازمند زمانه و به تدریج به هدفت میرسی. 16- انتظار نداشته باش همون رابطه ای که بین تو و یکی از دوستای صمیمیت خارج از خونه، وجود داره همان نوع رابطه بین تو و والدینت برقرار بشه. چون علاوه بر جایگاه خاص والدین و رابطه والد – فرزند، فاصله سنی بین تو و اونا به طور معمول یه مانع طبیعیه و اجازه داشتن همون رابطه صمیمانه بین دوستا رو بهت نمی ده. 17- اگه امکان برقراری روابط دوستانه گسترده رو نداری، سعی کن از بین دوستات کسی رو که ملاکای یه دوست خوب و مناسبو داره و می تونی بهش اعتماد کنی انتخاب کنی و بعد سعی کن بین خودت و اون صمیمیت بیشتری ایجاد کنی. با این کار سنگ صبور خوبی داری که هر وقت احساس نیاز به درددل داشتی، میتونی با صحبت کردن با اون به آرامش برسی. برای این کارم لازم نیست که همه ارتباطاتون حضوری باشه بلکه میتونید بیشتر از طریق تلفن و پیامک با همدیگه ارتباط داشته باشید. 18- شرکت تو ورزش و فعالیتای گروهی بسیار آرامش بخش و سازنده ست. توصیه می کنم حتما تو فعالیتای ورزشی و علمی گروهی شرکت کنی. همچنین میتونی به امور هنری مورد علاقه ات بپردازی این کارا باعث میشه حالت بهتر بشه و احساس بهتری داشته باشی. 19- خدا رو همیشه به یاد داشته باش و بدون که شرکت تو نماز جماعت و همچنین شرکت تو مجالس اهل بیت(علیهم السلام) و فعالیتای گروهی فرهنگی و مذهبی یکی دیگه از راههاییه که باعث میشه حالت خیلی خیلی بهتر بشه. امیدوارم با عمل به چیزایی که گفتم حالت هر روز بهتر و بهتر بشه و بتونی روابط صمیمانه تری با والدینت برقرار کنی و زندگیتم مثل اسمت شاد شاد بشه. فاطمه سادات حسین پور