چرا حضرت علي ـ عليه السلام ـ زماني که خليفه دوم و یارش، حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ را کتک مي زدند ساکت بود و عکس العملي انجام نمي داد؟ اين کار چه ربطي به مصلحت اسلام داشت؟

با توجه به جايگاهي که علي ـ عليه السلام ـ در جامعه اسلامي داشت و طرفداراني که حضرت داشت، اگر کوچک ترين اقدامي در دفاع از اهلبيت صورت مي گرفت جنگ داخلي، قطعي بود، پس از شروع جنگ داخلي و تجزيه کشور نوپاي اسلامي، ديگران به مرکز اسلام حمله کرده و اسلام نو و نتيجه تمام تلاش هاي پيامبر را از بين برده و محو مي کردند. اميرمؤمنان ـ عليه السلام ـ امام بود و حق امامت از سوي خداوند به او داده شده بود و به حسب اين حق امامت وظيفه پاسداري از اساس دين را داشت. لذا ديگران که به خانه او يورش بردند تنها هدف شان قدرت و حکومت بر مردم بود، لذا براي آنان هيچ فرقي نداشت که اسلام چه سرنوشتي دارد؟ آنان نگران اسلام نبودند لذا خود اميرمؤمنان در خطبه شقشقيه اشاره فرموده است که اگر دست به شمشير مي بردم ارکان اسلام منهدم مي شد. لذا در اين راه صبر را پيشه خود کردم. چنان که امام حسين ـ عليه السلام ـ در اين راه جان خود را داد. امامت، حافظ اصلي اسلام بوده است، اعتراض حضرت زهرا و شهادت او در اين راه جهت روشن شدن اسلام اصلي از اسلام غير اصلي بود که اکنون براي ما مشخص شده است. نکته پایانی در پاسخ به این سوال آنکه : مهاجمان از موضع علی (ع) در عدم رسمیت خلافت خلفا ، آگاه بودند، از طرفی هم امام (ع) با فرستادن زهرا (س) دست به اقدام هوشمندانه ای زدند و بدین طریق حجت را بر امت تمام کردند ، چرا که رسول الله (ص) بارها و بارها ، دخترش زهرا را معیار شناخت حق و باطل و رضایت او را عامل سعادت و ناخشنودی او را عامل خشم خدا داتسته بودند ، بنابراین وقتی زهرا به حمایت از علی (ع) پشت در آمد و آن رفتار را با او انجام دادند ، این مسئله به آشکار ترین سند حقانیت علی (ع) تبدیل شد و همه دانستاند که مهاجمان برای رسیدن به قدرت دنیایی حاضر به انجام هر کار پستی هستند و اینگونه نقاب از چهره پلیدشان افتاد و این مسئله به سندی تاریخی بر مظلومیت علی (ع) و همسرش تبدیل شد. اما علی (ع) با فرستادن زهرا (س) قصد داشتند که اعلان کنند ، آگاه باشید که در خانه وحی را زده اید ، زهرا (س) آمد تا همگان به یادآورند که رسول الله (ص) بر ترین مرد را همسر او قرار داده است ، تا شاید از رفتار خود پشیمان شوند ، اما آنان که مست قدرت طلبی بودند ، دست به اشتباهی بزرگ زدند و به جای تعظیم در برابر زهرا (س) اقدام به حمله کردند. بنابراین اقدام علی (ع)نه تنها از موضع ضعف نبود بلکه اقدامی کاملاً منطقی و شرعی و ارائه سند زنده حقانیتش در برابر مخالفین بود . .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه