توضیحی در خصوص وجه تسمیه «الروضة البهیة» و «لمعه» بدهید.

«روضه» در لغت به معنای زمینی است که دارای سبزه و گیاه باشد. همچنین به معنای باغ زیبا آمده است.[1]«بهیه» از ریشه «بهو» یا «بهی» به معنای چیز زیبایی که دارای ارزش و قیمت باشد و زیبایی آن چشم را پر کند.[2] بنابراین «الروضة البهیه» که صفت و موصوف هستند یعنی باغ و بستان زیبایی که دارای ارزش بوده و زیبایی آن چشم را پر می‌‌کند.«لمعه» از ماده «لمع» به معنای نور و درخشش و روشنایی است.[3] همچنین به معنای قطعه زمینی است که گیاهش خشک شده باشد و در وسط سبزه‌ها می‌‌درخشد و خودنمایی می‌کند».[4]وجه تسمیه این کتاب به «لمعه» و شرح آن به «الروضة البهیة» نیز بدین مناسبت است که مطالب آن، چون احکام شریعت است، دارای ارزش و بهای زیادی بوده و همچنین از جهت زیبایی محتوا نیز اعجاب بر انگیز و خیره کننده چشم است و مانند برقی نورش دارای درخشش می‌باشد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه