تفسير آيه 46 سوره سبأ را بنويسيد؟

در قرآن کریم می خوانیم: قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَي وَفُرَادَي ثُمَّ تَتَفَکرُوا مَا بِصَاحِبِکم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّکم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ؛ بگو: تنها شما را به يک چيز اندرز مي دهم و آن اين که دو نفر دو نفر، يا يک نفر يک نفر براي خدا قيام کنيد، سپس فکر خود را به کار گيريد، اين دوست و همنشين شما (محمد) هيچگونه جنون ندارد، او فقط بيم دهنده شما در برابر عذاب شديد (الهي) است». تفسير: آيه فوق و آيات بعدي به پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ دستور مي دهد که مشرکان را با دلايل مختلف دعوت کند و از گمراهي باز دارد و در ابتداي اين آيه درباره همه تحولات و دگرگوني هاي اجتماعي و اخلاقي و سياسي و اقتصادي و فرهنگي اشاره کرده است. کلمات و تعبيرات آيه فوق هر کدام اشاره به مطلب مهمي دارد که چند نکته آن را ذيلاً مي آوريم: 1. جمله «اعظکم» (شما را اندرز مي دهم) در حقيقت بيانگر اين واقعيت است که من خير و صلاح شما را در اين سخن در نظر مي گيرم نه هيچ مساله ديگر. 2. تعبير به «واحدة» (تنها يک چيز) مخصوصاً با تأکيد به وسيله انّما اشاره گويايي است به اين واقعيت که ريشه تمام اصلاحات فردي و جمعي به کار انداختن انديشه هاست، مادام که فکر ملتي در خواب باشد مورد هجوم دزدان و سارقان دين قرار مي گيرد، و هنگامي که افکار بيدار شد راه بر آنها بسته مي شود. 3. تعبير به «قيام» در اينجا به معني ايستادن روي دو پا نيست. بلکه به معني آمادگي براي انجام کار است، چرا که انسان به هنگامي که روي پاي خود مي ايستد آماده براي انجام برنامه هاي مختلف زندگي مي شود، بنابراين انديشه کردن نياز به آمادگي قبلي دارد، که انگيزه و حرکتي در انسان به وجود آيد که با اراده و تصميم به تفکر بپردازد. 4. تعبير «لِلّه» بيانگر اين معني است که قيام و آمادگي بايد انگيزه الهي داشته باشد، و تفکري که از چنين انگيزه اي سرچشمه مي گيرد ارزنده است. 5. تعبير به «مثني و فرادي» (دو دو، يا يک يک) اشاره به اين است که انديشه و تفکر بايد دور از غوغا و جنجال باشد، مردم به صورت تک نفري، يا حداکثر دو نفر دو نفر قيام کنند، و فکر و انديشه خود را به کار گيرند، چرا که تفکر در ميان جنجال و غوغا عميق نخواهد بود. 6. قرآن در اينجا مي فرمايد: «تتفکروا» (بينديشيد) اما در چه چيز؟ از اين نظر مطلق است و به اصطلاح «حذف متعلق دليل بر عموم، است» يعني در همه چيز، در زندگي معنوي، در زندگي مادي، در مسائل مهم، درمسائل کوچک، و خلاصه در هر کاري بايد نخست انديشه کرد. 7. تعبير «صاحبکم» (همنشين و دوست شما) در مورد پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ، اشاره به اين است که او براي شما ناشناخته اي نيست، او ساليان دراز در ميان شما بوده، او را به امانت و درايت و صدق و راستي شناخته ايد، تاکنون نقطه ضعفي در پرونده زندگي او مشاهده نکرده ايد، بنابراين انصاف دهيد اتهاماتي که به او مي بنديد همه بي اساس است. 8. «جنّه» به معني جنون، و از آنجا که مجنون چنان است که گويي عقلش پوشيده شده اين تعبير درباره او به کار مي رود، و به هر حال نکته قابل ملاحظه اينجاست که گويا مي خواهد اين حقيقت را بيان کند که دعوت کننده به انديشه و يبداري فکر، چگونه ممکن است خود مجنون باشد، و همين که منادي تفکر است خود دليل بر نهايت عقل و درايت اوست. 9. جمله ان هو الا نذير لکم رسالت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را در مساله «انذار» خلاصه مي کند يعني بيم دادن از مسئوليت ها، از دادگاه و کيفر الهي و درست است که پيامبر بشارت هم دارد، ولي آن چه بيشتر انسان را وادار به حرکت مي کند مساله انذار است، لذا در بعضي از آيات قرآن نيز به عنوان تنها وظيفه پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ذکر شده است مانند: وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ؛ «من جز انذار کننده آشکار نيستم». 10. تعبير «بين يدي عذاب شديد» اشاره به اين است که قيامت چنان نزديک است که گويي پيش روي شما است و به راستي در برابر عمر دنيا نيز چنين است. از آنچه گفته شد اين طور برداشت مي شود که در تمام فعاليت ها و کارها لازم است با نيت الهي صورت گيرد و کارها را بر اساس انديشه و تفکر و مشورت انجام بپذيرد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه