مي‏گويند غير از شيعيان همه به جهنم مي‏روند، چرا؟

در يك تقسيم كلي، انسان‏ها از لحاظ دين به دو دسته تقسيم مي‏شوند.1ـ مسلمانان؛ يعني كساني كه دين آخرين پيامبر خداوند ـ حضرت محمد(ص) را پذيرفته‏اند.2ـ غير مسلمانان؛ كه شامل تمام كساني هستند كه دين حضرت محمد(ص) را نپذيرفته‏اند.مسلمانان نيز به دو گروه تقسيم مي‏شوند:1ـ شيعيان؛ يعني كساني كه بعد از حضرت محمد(ص) ولايت و امامت حضرت علي و ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ را پذيرفته‏اند.2ـ غير شيعيان؛ كساني كه امامت ائمه را نپذيرفته‏اند.حال آيا ميان تمام انسان‏ها تنها شيعيان به بهشت مي‏روند و ديگران همه اهل جهنم‏اند؟براي پاسخ به اين سؤال ناچار از بيان مقدمه‏اي هستيم:چنان‏كه در قرآن بيان شده، تنها ديني كه مورد قبول خداوند قرار مي‏گيرد دين اسلام است؛[1] اما اسلام چيست؟ در پاسخ به اين سؤال، حضرت علي(ع) مي‏فرمايد: «اسلام همان تسليم است.»[2] قرآن نيز بهترين دين را تسليم در برابر خداوند مي‏داند.[3] به همين دليل، خداوند حضرت ابراهيم را كه صدها سال قبل از حضرت محمد(ص) زندگي مي‏كرده مسلمان مي‏نامد،[4] چرا كه ابراهيم تسليم خداوند بوده‏است.[5] اما شيطان را كه چند هزار سال عبادت نمود كافر مي‏داند،[6] چون تسليم خواستِ خداوند نشد و عناد و سرپيچي كرد.[7]به‏طور كلي، در عرف قرآن انسان‏ها به مسلمان و كافر تقسيم شده‏اند، هركس تسليم خواست خداوند باشد «مسلمان» و «مؤمن» است و هر كه عناد ورزد، لجبازي كند و حقيقت را نپذيرد «كافر» مي‏باشد. حكم تبعيت از شيطان نيز همين است بدين جهت خداوند خطاب به شيطان مي‏فرمايد: «جهنم را از تو و كساني كه تو را تبعيت كنند پر مي‏سازم.»[8] امام باقرعليه السلام نيز مي‏فرمايد: «هر آن‏چه كه نتيجه اقرار، تسليم و روح پذيرش حقيقت باشد، (ايمان) است و هر آن‏چه كه نتيجه عناد و سر پيچي از حقيقت باشد (كفر) است.»[9]از اين‏جا پاسخ به سؤال روشن مي‏شود، چرا كه بنابر اعتقاد ما شيعيان، پس از رحلت حضرت محمد(ص)، آن‏چه خداوند از مسلمانان و غير مسلمانان خواسته، قبول «ولايت» علي(ع) و ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ است. در اين خصوص اگر كساني از روي عناد و لجبازي اين خواست خداوند را نپذيرند، تسليم خواست خداوند نشده‏اند و طبق آيات قرآن كافرند و جايگاهشان جهنم خواهد بود؛ اما گروهي كه به خاطر بي‏اطلاعي (و نه از روي عناد و لجبازي) اسلام يا ولايت ائمه را نپذيرفته‏اند، مستحق عذاب نخواهند بود.به همين جهت، كسي كه امامش را نشناسد و بميرد، در روايات به كسي تشبيه شده است كه به مرگ جاهليت مرده است، اما فرموده‏اند: «مقصود از جاهليت، ناداني و بي‏اطلاعي نيست؛ بلكه مقصود جاهليت كفر و عناد و نفاق است.»[10]در روايتي ديگر، حضرت صادق(ع) پس از بيان مطالبي چنين مي‏فرمايند:«همانا اگر مردي شب‏ها را به عبادت به پا خيزد و روزها روزه بدارد و تمام اموالش را صدقه بدهد و در تمام عمرش به حج برود، اما ولي خدا را نشناسد (تا از او پيروي كند و تمام اعمالش با راهنمايي او باشد)، براي او از ثواب خداي عزوجل حقي نيست و او از اهل ايمان نمي‏باشد. سپس فرمود: خدا نيكوكاران ايشان (اهل ولايت) و مستضعفان از مخالفان را به فضل و رحمت خود داخل بهشت مي‏كند».[11]علامه طباطبايي نيز مي‏گويند:«خداوند، جهل به امر دين و هر ممنوعيّت از اقامه شعاير دين را ظلم شمرده‏است و عفو الهي شامل آن نمي‏شود؛ اما مستضعفين كه قدرت بر انتقال و تغيير محيط ندارند استثنا شده‏اند. استثنا به صورتي ذكر شده‏است كه اختصاص ندارد به اين كه استضعاف به اين صورت باشد. همان‏طوري‏كه ممكن است منشأ استضعاف، عدم امكان تغيير محيط باشد، ممكن است به اين جهت باشد كه ذهن انسان متوجه حقيقت نشده است و به اين سبب از حقيقت محروم مانده باشد».[12]نتيجهبا توجه به مطالبي كه گذشت، تنها كساني به جهنم مي‏روند كه خواست خداوند را درك كرده و دانسته باشند كه خدا از آن‏ها چه خواسته است، اما به خاطر عناد و لجبازي و تكبّر در برابر حق، آن را نپذيرفته باشند.براي تحقيق بيشتر رجوع كنيد به:الف: مرتضي مطهري، عدل الهي، تحت عنوان «عمل خير از غير مسلمان».ب: محمد حسين طباطبايي، تفسير الميزان، ذيل آيات 97 ـ 100 سوره نساء. .

سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/28

لینک کوتاه