(متن کتاب: از آنچه گذشت روشن شد که دین یکى از نیازهاى اصیل، پایدار و اجتناب ناپذیر بشر است. اکنون این پرسش پدید مى آید که)آیا لزوماً باید دین خاص و معینى را پذیرفت و همه انسان ها باید به یک دین ایمان آورند، یا هرکس مى تواند از هر دینى پیروى کند؟به عبارت دیگر آیا در هر زمان تنها یک دین حق است یا همه ادیان از حقانیت مساوى برخوردارند؟
انگاره نخست را «تک گرایى» Religious Monism. یا «انحصارگرایى دینى» Religious Exclusivism. و گمانه دوم را «پلورالیسم» یا «تکثرگرایى دینى» Religious pluralism. مى نامند.هر یک از دو گمانه فوق قرائت ها و گونه هاى مختلفى دارند. در برابر این گمانه ها انگاره هاى دیگرى چون «شمول گرایى دینى» Religious Inclusivism. وجود دارد که به گمانه هاى یاد شده تحویل پذیر است. بدیهى است در این مختصر نمى توان همه این انگاره ها را با زیر گونه هاى مختلفشان باز کاوید. از این رو به اختصار قرائت رایج از پلورالیسم دینى را از نظر عقل و قرآن مى کاویم و سپس دیدگاه اسلام را در رابطه با انگاره نجات تقدیم مى داریم.