با توجه به گستردگى بسيار زياد علوم پزشکى که واقعا امکان فراگيرى و همراه با آن به خاطر سپردن تمامى بيمارى‌ها و تمامى داروهايى که بر همه‌ى بيمارى‌ها مؤثرند و نيز عوارض آن‌ها، وجود ندارد، اگر پزشک به علت فراموشى، بنا به حدس خود، چه در موارد اورژانس و چه غير اورژانس، جهت نجات جان يا تسکين آلام بيمار، سهوا اقدام به تجويز دارويى غير مؤثر بر بيمارى کند که بيمار را متحمّل هزينه‌ى بيهوده يا عوارض جانبى کند، در اين صورت آيا پزشک مسؤول و مديون است؟ (در صورتى که امکان ارجاع به متخصّص ديگرى هم نباشد).

تکليف؛ داير مدار علم خودش و تشخيص خودش است، ضمان؛ داير مدار اين است که پزشک سبب تلف شدن مال يا صحّت بيمار گردد. براى ضمان اگر مطلب را به مريض يا ولىّ او آشکار کرد و آن‌ها اذن و اجازه دادند و معناى اذن آن‌ها اين بود که شما معالجه را با اين شرايط انجام دهيد، در اين صورت ممکن است بگوييم که ضامن هم نمى‌شود. .

مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره

مرجع: آیت الله بهجت قدس سره

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه