آیا اگر آدم فریب شیطان را نمی خورد الان ما در بهشت زندگی میکردیم؟

بهشتی که آدم و حوا پس از آفرینش در آن جای گرفتند، نه بهشت موعود بلکه بهشتی برزخی جلوه گر شده در قالب زندگی غیر دنیوی (محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 14، ص 219، مؤسسه الاعلمی). و حتی به باور برخی یکی از باغ های پرنعمت و روح افزای منطقه ای سرسبز از زمین بوده است زیرا، بهشت موعود قیامت، نعمتی جاودانی می باشد که بیرون رفتن از آن شدنی نیست؛ وانگهی در این عالم سراسر نیکی و پاکی ابلیس آلوده و بی ایمان، وسوسه های شیطانی او و نیز نافرمانی خداوند را راهی نیست (ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 1، ص 186، دارالکتب الاسلامیه).از این رو راهیابی شیطان به چنین بهشتی؛ خواه به عنوان نخست و خواه معنای دوم، دور از ذهن نمی نماید. این دور از ذهن نبودن در بهشت به معنای نخست، امری نمایان می باشد و در معنای دوم نیز، از آنجا که مراد از برزخ، نه برزخ پس از مرگ، بلکه حالتی میانه بین دنیا وعالم غیر مادی بود و نیز به دلیل این که عالم مزبور، عالم تکلیف برای آدم را تشکیل می داد، بنابراین ورود ابلیس در بهشت به معنای یاد شده نیز پذیرفتنی است.ماجرای بهشت آدم و حوا، در سه مورد از آیات قرآن ذکر شده است: بقره، 35 به بعد، اعراف، 19 به بعد، طه، 115 به بعد.از مجموع آیات مزبور، به ویژه آیه 30 سوره مبارک بقره که می فرماید: «انی جاعل فی الارض خلیفه؛ من در زمین جانشینی قرار می دهم». فهمیده می شود که آدم و حوا از نخست برای زندگی و مرگ در زمین آفریده شده بودند و ساکن شدن آنها در بهشت به وسیله خداوند تنها برای آزمایش بوده است. راز آمدن آدم به زمین نیز چنین بوده که به منظور محرز شدن مقام خلیفه اللهی وی، برتری او را بر ملائکه اعلام کند. آنگاه دستور سجده کردن به او را بدان ها داده، سپس او و حوا را در بهشت ساکن سازد و از نزدیک شدن به درخت ممنوع نهی کند، تا از آن بخورند و عورت های آنها آشکار شده و به زمین فرستاده شوند از این رو آخرین عامل استقرار در زمین و انتخاب زندگی دنیا، همان آشکار شدن عورت های آنها و به عبارت دیگر ظهور غرایز حیوانی و جنسی بود.حضور حضرت آدم و حوا در بهشت، در حقیقت برای کسب آمادگی حضور در زندگی در دنیا و زمین بوده است، نه این که دائما در آن باشند. البته باید توجه داشت که حضرت آدم و حوا در بهشت جاودانی نبوده اند زیرا این بهشت در صحنه قیامت بروز و ظهور دارد.از اینجا روشن می شود که اگر حضرت آدم از شجره منهیه نمی خورد یا اساسا غریزه در او پدید نمی آمد . در نتیجه اصلا ما وجود نداشتیم و نسل آدم نبود تا بگوییم در کجا زندگی می کرد. و یا به گونه دیگری این مساله پدید می آمد , لا جرمباید آدم به زیستگاه زمینی که متناسب با خواهشهای مادی و نفسانی است و برای تداوم نسل و تامین غرایز آماده است منتقل می شد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه