اگر همان طور که خدا را در هر مکانی صدای ما را می شنود، ائمه علیهم السلام هم می شنوند؛ پس فرق خدا با بنده چیست؟

یکم. فرق خدا با اولیاى الهى (پیامبر و ائمه)، در این است که او خالق است و آنان مخلوق و بنده او هستند. غیر خداوند - حتى در عالى ترین مرتبه وجودى - وابسته به خداوند است و تمام کمالات و تأثیرگذارى اش از اراده الهى سرچشمه مى گیرد. بر همین اساس در بعضى از زیارت ها مى خوانیم: «لا فرق بینک و بینها الا انهم عبادک و خلقک فتقها و رتقها بیدک، بدؤها منک و عودها الیک»؛ «فرقى بین تو و آنان نیست؛ جز اینکه آنان بنده و مخلوق تواند و امورشان به دست تو است. آغاز و انجام شان به سوى تو است و ...». مفاتیح الجنان، دعاى هر روز ماه رجب. دوّم. صفات خداوند - از جمله شنیدن که کنایه از علم او است - ذاتى است؛ ولى علم امامان اعطایى از سوى خدا است و آنان به اذن و اراده و قدرت او مى شنوند. شنیدن آنان با خواست خدا و متکى به اراده و قدرت او است. بنابراین هیچ منعى ندارد که همان گونه که خداوند صداى ما را مى شنود و از حاجت هاى ما آگاه است، امامان معصوم نیز - که مخلوق و بنده اویند - صداى ما را بشنوند. این امر منافاتى با عبودیت و مخلوق بودن آنان ندارد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه