برخي کودکان به طور طبيعي انرژي زياد و سر و صدايي بلند دارند. اين حالت آنها معمولاً آگاهانه نيست، بلکه مشخصه ي شخصيت آنهاست. جنبه ي مثبت اين خصوصيت آن است که همسالانش نمي توانند بر او تسلط داشته باشند.توجه شما را به اين نکات جلب مي کنم:1-وقتي روش ديگري براي تخليه ي اين همه شور و حرارت به اين گونه کودکان آموخته شود، بهترين بهره را از آن خواهند برد. بهتر است، جايي داشته باشيد که او بتواند بدون آزار ديگران در آنجا سر و صدا کند؛ اين محل مي تواند جايي مثل اتاق خواب او باشد. اطراف در اتاق را درزگيري کنيد، تا صداي کمتري از آن خارج شود.2-وقتي سر و صداي او زياد مي شود فعاليت او را قطع کرده و توجه او را به فعاليت هاي آرام تري جلب کنيد. از او بخواهيد نقاشي بکشد يا خانه يي بسازد.3-بچه ها اغلب از روش هاي ارتباطي که شاهد آن هستند الگوبرداري مي کنند. شايد بزرگسالي در زندگي فرزندتان وجود دارد که اغلب با صداي بلند صحبت مي کند يا حرف مي زند.4-هيچ گاه بر سر فرزندتان فرياد نزنيد، بلکه با صدايي آرام ميزان صداي او را به اندازه ي خودتان پايين بياوريد. اغلب وقتي از طريق چشم توجه فرزندتان را به خود جلب کرده و زمزمه مي کنيد، او آرام خواهد شد، تا بشنود شما چه مي گوييد.5-شايد فرزندتان مشکل شنوايي دارد، نشانه کودکاني که مشکل شنوايي دارند، اين است که اغلب نمي توانند واضح صحبت کنند.منبع: نشريه 7 روز زندگي، شماره 103.