اساس اطاعت از پیغمبر، اذن خداست. همان گونه که رسالت پیامبر و معجزه او و نصرت و پیروزیش به اذن خداست؛ اطاعت از او نیز به اذن خداست.هیچ پیامبری اعزام نمی شود، مگر این که به اذن خدا مطاع باشد، یعنی آنچه پیغمبر می گوید، وحی است و به اذن خدا باید از او اطاعت کرد. در سوره حشر درباره پیغمبر اسلام می فرماید: «ما اتیکُم الرَُّسول فَخُذُوه وَ ما نَهیکم عَنْه فَانتَهوا» (حشر/7) یا در مورد دیگر می فرماید: «اَطیعُوا اللهَ وَ اَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أوُلِی الأَمْرِ مِنْکم» (نساء/59).اطاعت از رسول به اذن خداست. قهراً رسول چیزی جز حق نخواهد گفت، چون خدا جز اطاعت حق چیز دیگر را اجازه نمی دهد: «اِنَّ هُدِی اللهُ هُوَ الهُدی» (بقره/120)، «فالحقَّ والحقَّ اقول» (ص/84) ، «وَ هُوَ یَهدی السََّبیل» (احزاب/4) . ممکن نیست که خداوند اجازه اطاعت از باطل بدهد، عصمت پیامبران نیز با همین مسئله تثبیت می شود. چون هر پیغمبری باید مطاع باشد و این اطاعت هم به اذن خداست، اگر پیغمبر معصوم نباشد و خلاف بگوید، یا خلاف بکند، لازمه اش این است که دیگران از باطل او اطاعت کنند؛ در حالی که خداوند باطل را سرکوب می کند و به آن اجازه پیروزی نمی دهد. و بر همین اساس از رسول (ص) رسیده است: «لا طاعَة لِمَخلوقٍ فِی مَعصِیة الخالِق» (مَنْ لا یحضر القفیه ج2 ح3214)، یعنی هزگز نمی توان دستور یا پیشنهاد نامشروع کسی را در برابر فرمان خداوند قبول و پیروی کرد.آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 6 (سیرة پیامبران(ع) در قرآن)

اساس اطاعت از پیغمبر، اذن خداست. همان گونه که رسالت پیامبر و معجزه او و نصرت و پیروزیش به اذن خداست؛ اطاعت از او نیز به اذن خداست.هیچ پیامبری اعزام نمی شود، مگر این که به اذن خدا مطاع باشد، یعنی آنچه پیغمبر می گوید، وحی است و به اذن خدا باید از او اطاعت کرد. در سوره حشر درباره پیغمبر اسلام می فرماید: «ما اتیکُم الرَُّسول فَخُذُوه وَ ما نَهیکم عَنْه فَانتَهوا» (حشر/7) یا در مورد دیگر می فرماید: «اَطیعُوا اللهَ وَ اَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أوُلِی الأَمْرِ مِنْکم» (نساء/59).اطاعت از رسول به اذن خداست. قهراً رسول چیزی جز حق نخواهد گفت، چون خدا جز اطاعت حق چیز دیگر را اجازه نمی دهد: «اِنَّ هُدِی اللهُ هُوَ الهُدی» (بقره/120)، «فالحقَّ والحقَّ اقول» (ص/84) ، «وَ هُوَ یَهدی السََّبیل» (احزاب/4) . ممکن نیست که خداوند اجازه اطاعت از باطل بدهد، عصمت پیامبران نیز با همین مسئله تثبیت می شود. چون هر پیغمبری باید مطاع باشد و این اطاعت هم به اذن خداست، اگر پیغمبر معصوم نباشد و خلاف بگوید، یا خلاف بکند، لازمه اش این است که دیگران از باطل او اطاعت کنند؛ در حالی که خداوند باطل را سرکوب می کند و به آن اجازه پیروزی نمی دهد. و بر همین اساس از رسول (ص) رسیده است: «لا طاعَة لِمَخلوقٍ فِی مَعصِیة الخالِق» (مَنْ لا یحضر القفیه ج2 ح3214)، یعنی هزگز نمی توان دستور یا پیشنهاد نامشروع کسی را در برابر فرمان خداوند قبول و پیروی کرد.آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 6 (سیرة پیامبران(ع) در قرآن)