اگر خداوند خالق هر چیز است، آیا گناهان و اعمال قبیحى که از انسان‌ها صادر می‌شود هم مخلوق خداوند است؟

پاسخ به این سؤال با توجه به تعریف اراده و تقسیم آن به اراده تکوینى و تشریعى روشن می‌شود. اراده بر دو قسم است، یکى اراده تکوینى و دیگر اراده تشریعى.اراده تکوینى عبارت است از: علم به نظام به‌طور کامل و تمام؛ یعنى همین قدر که خدا عالم بر نظام اتم و اکمل است، همین علم به نظام، علت خلق جهان آفرینش است که از آن علم، تعبیر به اراده می‌شود.اما اراده تشریعى عبارت است از: علم خداى تعالى به مصلحت در فعل مکلف و این علم به مصلحت است که منشأ تکلیف می‌شود و ما آن‌را اراده تشریعى می‌نامیم.اطاعت و عصیان، عبادت و گناه، عناوینى هستند که از مقایسه کارهاى ارادى انسان با اوامر و نواهى خدا که همان اراده تشریعى او است، انتزاع می‌گردند، نه در مقایسه با اراده تکوینى خدا، اراده تکوینى خدا به همه افعال اختیاری انسان تعلق گرفته است. از نظر محبوبیت و مبغوضیت - که ملاک اراده تشریعى خدا است - کارهاى ارادى انسان به دو دسته تقسیم می‌شوند: 1. کارهاى پسندیده، 2. کارهاى ناپسند. دسته اوّل متعلق اراده تشریعى خدا می‌باشند و دسته دوم متعلق اراده تشریعى او نیستند، اما هر دو دسته با توجه به ارادی بودنشان متعلق اراده تکوینی خداوند است، پس افعال ناپسند ابتدا و مستقیم به اراده انسان است و غیر مستقیم به اراده تکوینی خداوند و در عین حال مخالف اراده تشریعی او است. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه