در بخشى از مناطق کشور چشمه هاى آب خودجوش و صد در صد طبیعى وجود دارد که بدون حفّارى جارى شده، و در زمان طاغوت به عنوان قنوات به ثبت رسیده، و حتّى سند مالکیّت به نام خوانین و افراد ذى نفوذ وابسته به طاغوت صادر گردیده است. آیا چنین اسنادى ارزش دارد؟ آیا چنین سرچشمه هایى قابل تملّک توسّط اشخاص حقیقى، یا حقوقى غیر دولت اسلامى مى باشد؟

در صورتى که شخصى یا اشخاصى این گونه چشمه ها را در اختیار بگیرند، و از آن براى مشروب ساختن زمین ها استفاده کنند، به ملک آنها درمى آید. ولى اگر کسانى به ظلم و ستم آنها را از دست زارعین گرفته اند، باید به آنها بازگردانده شود. منبع: استفتائات جدید (ج 4)، آیت‌‌ الله العظمی مکارم، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه