بر اساس روایتی؛ «بهترین دعا، صلوات بر محمّد و آل محمّد است و بعد از آن، دعا براى برادران دینى و سپس دعا براى خود در چیزهایی که دوست دارد».[1] در روایات دیگری به طور جزئی؛ بهترین مورد درخواست از خدا برای خود و یا دیگران بیان شده است؛ مانند این‌که پیامبر اکرم(ص) فرمود: «استغفار و طلب آمرزش، بهترین دعا است».[2] بنابراین، از آن‌جایی که ائمه اطهار(ع) واسطه میان ما و خداوند هستند، پس از صلوات، آنها را واسطه پیش خدا قرار می‌دهیم و برای برادران دینی و برای خود دعا کرده و از پیشوایان خود می‌طلبیم که در درگاه خدا خواستار آمرزش ما شوند.[3]   [1]. «أَفْضَلُ الدُّعَاءِ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ ثُمَّ الدُّعَاءُ لِلْإِخْوَانِ ثُمَّ الدُّعَاءُ لِنَفْسِکَ فِیمَا أَحْبَبْت»؛ ‏طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 389، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏2، ص 504، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.[3]. ر.ک: «توسل در قرآن و سنت»، سؤال 2032؛ «واسطه قرار دادن ائمه (ع) در دعا»، سؤال 16512.