ستاره ها چه نقشي در زندگي انسان ها دارند؟ اينکه مي گويند ستاره دو نفر با هم جفت نيست آيا صحيح است؟

کلدانيان، معتقد به تأثير روحاني ستارگان در همه شئون زندگي انسان ها بودند، چون آنها جايگاه بزرگترين خدايان خود را در مهم ترين ستارگان يعني خورشيد و ماه و سيارات قرار داده بودند و هر ستاره را مظهر يکي از صفات ربوبيت دانسته و مفسر و ترجمان اراده خداوند مي پنداشتند و به همين جهت صور و هياکل آنها را مي پرستيدند و گمان مي کردند که اگر ستارگان را رصد کنند به مشيت الهي پي می برند و از حرکت آنها حدس می زنند که چه اتفاقاتي در زمين روي خواهد داد، به همین جهت ستاره شناسي و پيش بيني سعد و نحس در ميان بابليان و کلدانيان رايج شد و به نظر آنان طالع هر کس منوط به جايي است که در موقع تولد او ستارگان نسبت مخصوص به يکديگر داشتند، بنابراين هر که به دنيا مي آيد، ممکن است ستاره اش بد يا خوب باشد. بنابراين آنها معتقد بودند که هر انساني داراي ستاره اي خوب يا بد است و آن ستاره ها در خوش بختي و بدبختي و پيروزي و شکست وي در زندگي نقش دارد. بر اين اساس از زمان کلدانيان تا عصر ظهور اسلام نجوم و ستاره شناسي به منظور غيب گويي و پيش بيني، خوش بختي و بدبختي و پيروزي و شکست و سعد و نحس ايام، مورد توجه مردم قرار داشت. دين مقدس اسلام که مقابله با انحرافات و خرافات و انديشه هاي باطل و پوچگرايي، در صدر برنامه هاي آن قرار دارد، با اين انديشه انحرافي و اعتقاد باطل و خرافي به مبارزه برخواست و بطلان و بي پايگي آن را اعلام نمود. البته توجه به اين نکته حائز اهميت است که تأثير ستارگان به دو صورت قابل تصور است: گاهي باور بر اين است ـ چنان که برخي روايات نيز ناظر به آن است ـ که ستارگان در زندگي انسان در حد اقتضاء و شأنيت، تأثير دارند، به گونه اي که صدقه و مانند آن از تأثير آنها جلوگيري مي نمايند، چنانچه امام کاظم ـ عليه السلام ـ فرمود: وقتي شب را به صبح رساندي روز خود را با صدقه آغاز کن تا روز نحسي نداشته باشي. اما گاهي باور بر اين است که ستارگان تأثير قطعي و غير قابل تغييري در زندگي انسان دارند، اين باور همان چيزي است که روايات ذيل آن را نکوهش و ابطال مي نمايند. به سليمان بن عبدالملک گفتند که بعضي از علوم نجوم را بياموز، تا از آن علم بي نصيب نباشي گفت: مرا از آن منع کرده اند، زيرا که از رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ روايت شده که فرمود: مخوف ترين چيزي که بر امت خود مي ترسم سه چيز است: يکي ظلم کردن بر ائمه هدي، دوم تکذيب کردن قدر، سوم ايمان آوردن به نجوم (يعني باور داشتن نقش ستارگان در سرنوشت انسان ها). هنگامي که اميرمؤمنان عازم حرکت به نهروان براي جنگ با خوارج بود، منجمي از اصحاب آن حضرت عرض کرد من از طريق اطلاعات نجومي بر شما هراسانم که هرگاه در اين ساعت حرکت کنيد به هدف نرسيد و به مقصودتان کامياب نگرديد. حضرت در پاسخ او بياناتي فرمود که خلاصه قسمتي از آنها چنين است: کسی که سخن تو را، در سعد و نحس ساعات، تصديق کند، قطعاً قرآن را تکذيب کرده است. سپس رو به مردم آورده فرمود: اي مردم از آموختن علم نجوم بپرهيزيد که انسان را به کهانت مي کشاند و منجم مانند کاهن و کاهن مثل ساحر و ساحر همچون کافر باشد و کافر در آتش است، به نام خدا حرکت کنيد. رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: هر کس کاهن يا منجم را تصديق کند، به آنچه بر پيامبر نازل شده کفر ورزيده است. نتيجه و پاسخ: با توجه به رواياتي که ذکر شد پاسخ اين است که نه انسان ها ستاره دارند، تا با ستاره ديگري جفت شود و يا ستاره اش غروب کند و بختش برگردد و نه ستاره ها در زندگي انسان ها نقش و تأثيري دارند، بلکه اين اعتقاد و باور خرافي در دين مقدس اسلام کفر به حساب آمده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه