حضرت امام بعنوان بزرگ منادی اسلام سیاسی در دنیای کنونی،ازاسلامی سخن گفتند که می تواند تمام سعادات دنیوی واخروی بشر را تامین و او را به نیک روزی رهنمون گردد در حال که تا قبل از ایشان اسلام بعنوان دینی مطرح بودکه که تنها به بعد فردی افراد جامعه توجه کرده و نسبت به زندگی اجتماعی آنان فاقد برنامه می باشد و هر چه هست باید در دنیای شرق و غرب جستجو و از آن تبعیت نمود.امام در جایی صریحا قسم یاد کرده و می فرمایند:« و اللَّه اسلام تمامش سیاست است ».(صحیفه امام ج ۱ ص ۲۷۰)ایشان شعار جدایی دین از سیاست را شعاری استعماری دانسته و ابراز می دارند:« شعار سیاست از دین جداست،از تبلیغات استعمارى است،که مى

حضرت امام بعنوان بزرگ منادی اسلام سیاسی در دنیای کنونی،ازاسلامی سخن گفتند که می تواند تمام سعادات دنیوی واخروی بشر را تامین و او را به نیک روزی رهنمون گردد در حال که تا قبل از ایشان اسلام بعنوان دینی مطرح بودکه که تنها به بعد فردی افراد جامعه توجه کرده و نسبت به زندگی اجتماعی آنان فاقد برنامه می باشد و هر چه هست باید در دنیای شرق و غرب جستجو و از آن تبعیت نمود.امام در جایی صریحا قسم یاد کرده و می فرمایند:« و اللَّه اسلام تمامش سیاست است ».(صحیفه امام ج 1 ص 270)ایشان شعار جدایی دین از سیاست را شعاری استعماری دانسته و ابراز می دارند:« شعار سیاست از دین جداست،از تبلیغات استعمارى است،که مى خواهند ملتهاى مسلمان را از دخالت در سرنوشت خویش بازدارند. در احکام مقدس اسلام، بیش از امور عبادى در امور سیاسى و اجتماعى بحث شده است» و بر این ادعای خود به سیره نبوی اشاره و تاکید می دارند:« روش پیامبر اسلام نسبت به امور داخلى مسلمین و امور خارجى آنها، نشان مى دهد، که یکى از مسئولیتهاى بزرگ شخص رسول اکرم (ص) مبارزات سیاسى آن حضرت است».(صحیفه امام ج 5 ص 185)حضرت امام، قویا بر این باورندکه اسلام قبل از این که دینی معنوی و عبادی باشد دینی سایسی است:« اسلام دین سیاست است قبل از اینکه دین معنویات باشد».(صحیفه امام ج 6 ص467) ایشان در جایی دیگر موضوع دخالت در امر سیاست را از آموزه­های تمام انبیاء الهی دانسته و فرموده­اند:« مسئله دخالت در سیاست در رأس تعلیمات انبیاست».(صحیفه امام ج 15 ص 213)اما نکته­ای که در این میان مورد توجه و امعان نظر است این که امام ورود و دخالت در سیاست را بر حسب طبقات اجتماعی،متفاوت می دانند بگونه­ای که این امر را برای علما از واجبات،برای نیروهای مسلح ( اعم از ارتش ، سپاه ، بسیج و سایر نیروهای نظامی و انتظامی)،ممنوع و... دانسته اند.حال در این جا به اصل پاسخ می پردازیم.آنچه در اندیشه سایسی امام قابل توجه است این که امام اصل آگاهی سیاسی را برای تمامی طبقات و گروه های اجتماعی امری لازم و ضروری می دانند اما نسبت به برخی از گروه­ها که نقش آن دارای حساسیت ویژه­ای می باشد مانند نیروهای مسلح؛آنان را از ورود و دخالت در مباحث سیاسی و هرگونه تحزب منع نموده اند در عین حالی که بر آگاهی سیاسی نسبت به ایشان تاکید دارند.ایشان خطاب به نیروهای مسلح می فرمایند:« قواى مسلح از هر قشرى که هستند، در حالى که باید داراى دید سیاسى باشند و هرگز کورکورانه عمل نکنند، نباید در امورى که سیاست بازان در آن دخالت دارند داخل شوند»..( صحیفه امام ج 14 ص 71) ایشان در ذیل همان سخن، به دلایل این امر اشاره و فرموده­اند:« زیرا اگر در امور سیاسى وارد شوند:1:کسانى که در فن سیاست ورزیده شده اند بین آنان اختلاف ایجاد کرده. 2: هر گروه از آنان را به یک طرف کشیده و شیرازه ارتش ... از بنیان به هم مى زنند. 3: نتیجه نهایى خود را که اسارت کشور است به دست مى آورند. 4: از خدمت به میهن عزیز خود بازمانده. 5: به سوى شرق یا غرب کشیده خواهید شد. 6: شما را به یک گروه نزدیک و از یک گروه دور مى سازد و شما را نسبت به یک قشر ملت بدبین مى کند.» و باز ایشان در جایی دیگر به این موضوع پرداخته و فرمود ه­اند: « ورود سیاست در ارتش شکست ارتش است، این را باید بدانید و شرعاً جایز نیست. و من امر مى کنم به شما که یا در ارتش یا در حزب، دوم ندارد که بخواهید هم ارتشى باشید، هم حزبى، نمى شود ».(صحیفه امام ج 16 ص 110)امام با دید الهی و فرانگری که نسبت به مسایل مختلف داشتند حتی در پایان عمر شریف خود نیز از این موضوع غافل نگشته و در وصیت نامه الهی- سیاسی خود بر عدم ورود و دخالت قوای مسلح در مباحث سیاسی و پرهیز از هرگونه تحزب تاکید نموده و بیان می دارند که:« وصیت اکید من به قوای مسلح آن است که همان‌طور که از مقررات نظام ، عدم دخول نظامی در احزاب و گروهها و جبهه‌ها است به آن عمل نمایند؛ و قوای مسلح مطلقاً، چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج و غیر اینها، در هیچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازیهای سیاسی دور نگه دارند. در این صورت می‌توانند قدرت نظامی خود را حفظ و از اختلافات درون گروهی مصون باشند».(وصیت نامه امام بخش ل) بنابراین می توان گفت امام بخاطر حفظ منافع و امنیت کشور، دخالت نیروهای نظامی و انتظامی و به تعبیری کلیه قوای مسلح کشور در سیاست را به صلاح ندانسته و آنان را از این امر،شدیدا برحذر داشته­اند هر چندآگاهی سیاسی برای این نیروها،امری اجتناب ناپذیر می باشد. منابع:1: «صحیفه امام» 2: « وصیت نامه الهی-سیاسی امام» (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 2/100112343) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه