ٱیا دعایی جهت رفع رکود کارها و رکود زندکی وجود دارد؟

نکته اى که در ابتدا لازم به تذکر است این که بدانیم همه گرفتارى ها وگشایش ها براى آزمایش ماست . در حدیثى امام صادق علیه السلام مى‌فرمایند : هیچ گرفتارى وهیچ گشایشى نیست ، مگر این که خدا را در آن خواست وحکم وآزمایشى است . ( میزان الحکمه ، ج 9 ، صفحه 35 ) بنابراین ما بندگان با توکل بر خداى متعال باید نهایت سعى و تلاش خود را جهت انجام درست وظایف خود بکار گیریم . « إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشاءُ ویَقْدِرُ إِنَّهُ کانَ بِعِبادِهِ خَبِیرَا بَصِیرا : پروردگار تو در رزق هر کس که بخواهد گشایش مى دهد یا تنگ مى گیرد زیرا او به بندگانش آگاه وبیناست » ( اسراء _ 30 ) در جاى دیگر خداوند متعال مى فرمایند : « قُلْ إِنَّ رَبِّى یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشاءُ وَیَقْدِرُ وَلکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یَعْلَمُونَ : بگو : پروردگار من است که روزى هر کس را که بخواهد فراوان مى کند وبر هر که بخواهد تنگ مى گیرد ، ولى بیشتر مردم نمى دانند . ( سبأ _ 36 ) امام على علیه السلام : فرمان [ الهى به آنچه مقدّر است ] همچون قطره هاى باران ، از آسمان به زمین فرود مى آید ، به هر کس کم وبیش ، آنچه سهم اوست مى رسد . پس ، اگر یکى از شما در خانواده یا مال یا جان وتوان برادرش ، اندک فزونى دید ، این نباید مایه فتنه ( فساد ) او شود . « ( میزان الحکمه ، ج 4 ، صفحه 424 ) حال توجه شما را به روایتى که در جلد هشتم میزان‌الحکمه صفحه 448 از کنز العمّال آمده است جلب مى نماییم : « عربى بادیه نشین از سختى زندگى وتنگدستى وعیالوارى نزد على علیه السلام شِکوه کرد حضرت فرمود : بر تو باد استغفار کردن زیرا خداى عزّ وجلّ مى فرماید : « از پروردگارتان طلب آمرزش کنید که او بسى آمرزنده است » تا آخر آیه . آن مرد بعد از مدّتى نزد امام علیه السلام برگشت وعرض کرد : یا امیر المؤمنین ! من از درگاه خدا بسیار آمرزش طلبیدم ، اما گشایشى در کار خود نمى بینم ! حضرت فرمود : شاید راه درست استغفار کردن را نمى دانى . عرض کرد : به من یاد دهید . حضرت فرمود : نیّت خویش را خالص گردان واز پروردگارت اطاعت کن وبگو : « اللهم انى استغفرک من کلّ ذنب قوى علیه بدنى بعافیتک . . . صلّ على خیرتک من خلقک محمّد النبى وآله الطیّبین الطاهرین ، وفرّج عنّى . . . » . آن عرب بادیه نشین گوید : من بدین سان بارها استغفار کردم وخداوند اندوه وتنگدستى را از من بر طرف ساخت وروزیم را گشایش داد ورنج ومحنتم را زدود . « میزان الحکمه ، ج 8 ، صفحه 448 » پیامبر خدا صلى الله علیه وآله فرموده‌اند : « مَن أکْثَرَ الاسْتِغْفارَ جَعلَ اللّه ُ لَهُ مِن کُلِّ هَمٍّ فَرَجا ، ومِن کُلِّ ضِیقٍ مَخْرَجا ، ورَزَقَهُ مِن حَیثُ لا یَحْتَسِبُ : هر که زیاد استغفار کند ، خداوند گره غمهاى او را بگشاید واز هر تنگنایى بیرونش برد واز جایى که گمان نمى برد ، روزیش رساند . » ( میزان الحکمه ، ج 3 ، صفحه 70 ) از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده است : « إذا نَزَلَتِ الهُمومُ فعَلَیکَ بِ « لا حَولَ ولا قُوّهَ إلاّ باللّه » : هرگاه غمها بر تو فرود آمد ، بر تو باد گفتن ذِکر « لا حول ولا قوّه الاّ باللّه » . ( میزان الحکمه ، ج 3 ، صفحه 70 ) اینک یک نکته کلیدى دیگر که از روایات فهمیده مى‌شود را خدمت شما عرض مى‌کنیم : گشایش بعد از سختى است : امام على علیه السلام مى‌فرمایند : چون همه روزنه ها بسته شود ، نشانه هاى گشایش نمودار گردد . ( میزان الحکمه ، ج 9 ، صفحه 71 ) فهم این کلام نورانى ، ما را در تحمل فشارها و سختیهاى زندگى توانمند خواهد کرد . امام على علیه السلام مى‌فرمایند : هیچ سختى ومشکلى شدّت نگرفت ، مگر این که خداوند گشایش آن را نزدیک ساخت . ( همان ) در بحارالانوار به نقل از محمّد بن عجلان آمده است که : « به فقر وتنگدستى سختى افتادم ودوستى که در دوران پریشان حالى دستم را بگیرد نداشتم ، وام سنگینى به گردن داشتم وطلبکارى که در مطالبه آن پافشارى مى کرد . ناچار به سوى خانه حسن بن زید که در آن زمان فرماندار مدینه بود وبا هم آشنایى داشتیم ، رهسپار شدم . محمّد بن عبد اللّه بن على بن حسین که آشنایى دیرینى با هم داشتیم واز حال وروز من خبر داشت ، در بین راه به من برخورد کرد ودستم را گرفت وگفت : از وضع تو اطلاع یافته ام . حالا براى رفع گرفتارى هایت به چه کسى امید دارى ؟ گفتم : حسن بن زید . گفت : در این صورت بدان که حاجتت برآورده نمى شود وبه خواسته ات نمى رسى . به کسى رو کن که توان این کار را دارد وبخشنده ترین بخشندگان است وخواسته ات را از او بخواه زیرا من از پسر عمویم جعفر بن محمّد شنیدم که از پدرش ، از جدّش ، از پدرش حسین بن على ، از پدرش على بن ابى طالب علیه السلام ، از پیامبر صلى الله علیه وآله حدیث کرد وفرمود : خداوند عزّ وجلّ در یکى از وحى هاى خود به یکى از پیامبرانش فرمود : به عزّت وجلالم سوگند ، که امید هر کس را که به غیر من امید بندد به یأس بدل مى کنم ودر دوزخ جامه ذلّت بر او مى پوشانم واز گشایش وفضل خود دورش مى گردانم . آیا بنده من در شداید وگرفتارى ها به غیر من امید [ گشایش ] مى بندد ، حال آنکه شداید وگرفتارى ها به دست من است ؟ آیا به غیر من چشم امید مى دوزد ، حال آنکه توانگر بخشنده منم وکلیدهاى درهاى بسته در دست من است ودرِ من به روى هر کس که مرا بخواند باز است ؟ مگر نمى داند که هر گرفتارى ومشکلى به او برسد ، جز من کسى توانایى برطرف کردن آن را ندارد ! پس ، چه شده است که مى بینم روى امید از من برگردانده است در حالى که از سر جود وکرم خود آنچه را هم از من مسألت نکرد به او دادم وحالا از من روى گردانده واز من نمى خواهد ودر گرفتاریش دست خواهش به سوى غیر من دراز مى کند ، در حالى که منِ خدا که پیش از خواهش عطا مى کنم ، اگر از من خواهش شود جواب نمى دهم ؟ هرگز ، مگر نه اینکه بخشش وکرم از آنِ من است ، مگر نه اینکه دنیا وآخرت در دست من است ؟ اگر اهل هفت آسمان وزمین ، همگى ، از من بخواهند وخواست همه آنان را برآورم ، این همه به اندازه بال پشه اى از ملک من نمى کاهد . چگونه کاسته شود ملکى که من سرپرست آن هستم ؟ پس بیچاره کسى که از من نافرمانى کند ومرا نپاید . من به او گفتم : اى زاده رسول خدا ! این حدیث را برایم دوباره بگو . او سه بار آن را تکرار کرد . من گفتم : به خدا قسم که از این پس از هیچ کس حاجتى نخواهم . دیرى نگذشت که خداوند از نزد خود مرا روزى وبخششى عطا فرمود . ( به نقل از جلد 13 میزان الحکمه صفحه 428 ) در آخر اینکه با مراجعه به صحیفه سجادیه این زبور آل محمد علیهم‌السلام دعاهاى بسیار عالى و زیبایى مى‌توان در این باره یافت . بخصوص دعاهاى هفتم ، بیست و دوم و پنجاه و چهارم را ببینید . دعاى هفتم از دعاهاى امام علیه السّلام است هر گاه کار دشوار دل آزارى باو رو میآورد ، دعاى بیست و دوم از دعاهاى امام علیه السّلام است هنگام سختى و رنج و کارهاى دشوار و دعاى پنجاه و چهارم از دعاهاى امام علیه السّلام است در درخواست دور گردانیدن اندوه‌ها ( از خداى تعالى ) البته مرحوم محدث قمى در کتاب باقیات صالحات که در حاشیه مفاتیح چاپ شده است ( در بعضى چاپها این کتاب در انتهاى مفاتیح آمده است ) دعاهاى فراوانى در موضوع مورد نظر شما آورده است که شما را به آنجا ارجاع مى‌دهیم . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه