این حدیث را از امام سجاد برای شما بخوانم، تعجب کنید: روزی امام سجاد (سلام اللّه علیه) عبیداللّه بن عباس بن علی پسر حضرت ابوالفضل العباس را دیدند؛ نوشته اند: فَاسْتَعْبَرَ گریه کرد و اشکش جاری شد. عمویش اباالفضل و صحنه ی عاشورا و قضایای عاشورا به یادش آمد، اشکش جاری شد. بعد فرمود: چند روز بر پیغمبر بسیار سخت گذشت: یکی روز اُحد بود که عمویش حمزه به آن وضع شهید شد، دیگر روز موته بود که پسرعمویش جعفر شهید شد. هیچ روزی مثل روز حسین بر پیغمبر سخت نگذشت. بعد امام فرمود: سی هزار نفر در کربلا جمع شدند مجموعه آثار شهید مطهری . ج۲۵، ص: ۲۱۵وَ کُلٌّ یَتَقَرَّبونَ اِلَی اللّهِ بِدَمِهِ سی هزار نفر به قصد قربت، فرزند پیغمبر را کشتند. این شهادت امام سجاد(ع) است. اگر یک چنین زمینه ای نبود که پسر سعد در عصر تاسوعا وقتی می خواست شعار بدهد و مردم را بلند کند نمی گفت: «یا خَیْلَ اللّهِ ارْکَبی وَ بِالْجَنَّةِ اَبْشِری» لشگر خدا قیام کن، بشارت باد تو را به بهشت.آیا این حدیث صحیح است؟؟؟

نقل مورد سوال در امالی صدوق (ره) نقل شده است و روایت به حسب محتوایی مشکلی ندارد . الأمالی( للصدوق)، النص، ص: 462

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه