کلمه ي يتوع دلالت بر گياهاني دارد که شيره آنها تند ، مسهل ، تکه کننده ، سوزنده باشد و آنچه در اين زمينه مشهور است عبارت از : هفت برگ ، شبرم ، چشميزک ، آذربونه ، ماهودانه ، مازريون و پنج انگشت که آن را پنج برگ هم مي گويند . همه اينها کشنده هستند وتنها از شيره آنهاه مي توان استفاده درماني کرد . مزاج :شير چشميزک گرم و خشک است همين طور بقيه گياهان ديگر . خاصيت :زخم آور و سم است و اگر در حوض بريزند ماهيها مي ميرند . آرايش :گوشت زائد ، زگيل ، خال و زائده هاي اطراف ناخن را بر مي کند. براي از بين بردن مو شيره اش را بر پوست مي مالند و در آفتاب اين کار را مي کنند ،مو را مي سترد و بعد که مي رويد ضعيف است و اگر عمل را تکرار کنند ديگر مو بر نمي آيد .بهتر آن است که با روغن زيتون مخلوط شود و براي ستردن مو بکار ببرند تا خطري نباشد . زخم و قرحه : با سرکه باشد سفتي هاي پيرامون بواسير را از ميان مي برد.داروي بيماري ويروسي است .زخم گنديده را بهبود مي بخشد ، اگر با قيروطي ( مرهم موم )و روغن گل مخلوط شود علاج خوره و گري سودايي و آتش پارسي است . سر :شيره اش را بر دندان کرم زده بگذارند دندان خرد مي شود و مي افتد و اگر با قطران باشد که از قوتش مي کاهد براي معالجه دندان سالمتر است . بهتر آن است که قسم سالم دندان ها را با کمي موم بپوشانند و آنگاه اين دارو را بگذارند .اگر بيخ گياه نامبرده را با سرکه بپوشانند و مزمزه کنند درد دندان تسکين مي يابد . چشم :شيرش ناخنه را از بين مي برد . بواسير را بر مي کند ، بلغم مواد آبکي را خارج مي سازد . دو قطره تا سه قطره شيرش را بر انجير بريزند و بگذارند تا خشک شود و بخورند اسهالي کافي مي دهد . همين مقدار اگر با قاوت يا با آن خورده شود باز مسهل خوبي است .اما اگر بخواهند آن را تنها بخورند بهتر آن است که همراه قيروطي يا موم و عسل باشد تا دهان و گلو را زخم دار نکند .