آیا در میان بعضی از مسلمانان این تفکر بوجود آمده بود که سرشت پیامبر اسلام(ص) و ائمه شیعه(ع) نیمی سرشت خدایی است و نیمی سرشت آدمی که امام صادق(ع) با عقیده آنها مخالفت کرد؟

گروهی هستند به نام «غلاه» که امامان را تا حد خدایی بالا می برند این مسئله را هم پیامبر اکرم(ص) انکار نموده و هم ائمه(ع)، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «مرا از حد و اندازه ام بالا نبرید، خداوند مرا بنده قرار داد قبل از آن که نبی قرار دهد». (بحار الانوار، ج 25، ص 265)علی (ع) فرمود: «بر شما باد که در حق ما غلو نکنید، بگویید ما بنده های تربیت شده خدا هستیم آنگاه هر چه خواستید درباره ما بگویید». (همان، ص 207)امام صادق (ع) بیش از دیگران در این زمینه سخن گفته است یکی فرمود: «جوانان خود را از دسترس غلات دور نگهدارید که آنها را فاسد نکنند براستی غلاه بدترین خلق خدا است که عظمت خدا را کوچک کرده اند و ادعای ربوبیت برای بندگان خدا نمودند، به خدا قسم غلات بدتر از یهود، نصاری، مجوس و مشرکین هستند». (همان، ص 265)و در جای دیگر سدیر عرض کرد به امام صادق (ع) که گروهی هستند که گمان می برند شما خدایانی زمینی هستید و دلیل می آورنداز قرآن ... حضرت فرمود: «ای سدیر گوش و چشم و پوست و گوشت و موی من از آن ها بیزار است و خداوند نیز از آن ها بیزار است آنها بر دین من و پدران من نیستند ...» (همان، اصول کافی، ج 1، ص 269)گروهی دیگری داریم به نام حلولیه که این ها قائلند که خدا در انسان حلول می کند همچون حلول نمودن خداوند در عیسی در بین مسلمین (که در واقع کافرند) گروهی است به نام نصیریه و اسحاقیه که قائلند که خداوند امتناع ندارد به صورت انسان های کامل ظاهر شود، و در امامان معصوم (ع) حلول نمایند. و گروهی از متصوفه نیز قائلند به حلول خدا در عارفان هستند. (موسوعه کشاف، اصطلاحات الفنون، محمد علی تهانوی، بیروت، ناشرون، ج 1، ص 709)از بحث غلو که بگذریم تمامی ما انسان ها این چنین هستیم. یعنی دارای باطن و فطرتی الهی و ظاهری بشری می باشیم و به این معنا آن تفکر نیز می تواند صحیح باشد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه