پسرى به قصد ازدواج دائم با دخترى عقد خوانده است که بعد از خواندن عقد بلا فاصله پدر آن دختر مخالفت مى‌کند، بر اثر این مخالفت هم پدر و هم دختر اصلا حاضر به انجام این ازدواج نمى‌شود، تا اینکه دختر با طرح دعوى در دادگاه دادخواست طلاق مى‌دهد، بعد از اینکه دادگاه رأى به ردّ طلاق مى‌دهد این دختر درخواست حصول مهریه از این پسر نموده در حالى که هرگز نمى‌خواهد با او زندگى کند، آیا دختر شرعا حقّ اخذ مهریه را دارد یا خیر؟ (لازم به ذکر اینکه مهریه ما فى الذمه بوده).

باسمه تعالى؛ در صورتى که اولا عقد به اذن پدر و دختر هر دو بوده و بعد پدر و یا دختر مخالفت کند، عقد صحیح است و مخالفت آنها اثرى ندارد، و اگر دختر بخواهد جدا شود باید شوهر را و لو به بخشیدن مهرش راضى کند که طلاق خلع بدهد؛ و در صورتى که در عقد شرط نشده که مهریه را قبل از تمکین بدهد، قبل از تمکین به شوهر حقّ مطالبۀ مهریه را ندارد. و اگر از اول عقد به اذن پدر نبوده، بنابر احتیاط عقد باطل بوده و واجب است احتیاطا بر آن مرد که دختر را طلاق دهد و چنانچه طلاق ندهد حقّ استمتاع از دختر را ندارد، و اللّه العالم. منبع: استفتائات جدید، آیت الله العظمی جواد تبریزی (رحمه الله)، جلد دوم، قم: نشر سرور، 1385. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه