واژه «اَغْلال» در قرآن کریم به چه معناست؟

در آیه 157 سوره «اعراف» می خوانیم: «وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتى‏ کانَتْ عَلَیْهِمْ ...»؛ (او [پیامبر اسلام] بارهاى سنگین و زنجیرهائى را که بر آنها بود [از دوش و گردنشان] برمى‏ دارد). «اَغْلال» جمع «غُلّ» و بنابر آنچه از موارد استعمال آن استنباط مى شود زنجیرها و قیدهائى بوده که گاهى بر دست و پا و گردن مى گذاشته اند و در قرآن در موارد مختلف استعمال شده است؛ مانند: «غُلّت اَیْدِیهِم»(1) «اِذِ الاَغلَالُ فِى اَعْنَاقِهِم»(2) «وَ لَاتَجْعَل یَدَکَ مَغْلُولَةً اِلى عُنُقِک».(3) پی‌نوشت‌ها: (1). سوره مائده، آیه 64. (2). سوره غافر، آیه 71. (3). سوره اسراء، آیه 29. منبع: اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: اکبر خادم الذاکرین‏، نسل جوان‏، قم‏، 1385 شمسی، چاپ: اول‏، ج 2، ص 24. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه